Hoi allemaal,

Van Ranomafana rijden we verder naar het zuiden, het regenwoud uit. Vandaag, 3 oktober, een korte reisdag naar Ambalavao. Onderweg stoppen we in een dorpje waar we doorheen wandelen en waar de lokale bevolking is gespecialiseerd in het smeden van scheppen. En dat gebeurd in verschillende overdekte werkplaatsjes. Daar wordt het vuur brandend gehouden door toevoegen van extra zuurstof met 2 zuigers. Een klomp ijzer gaat in het vuur en wordt daarna tot een schep geslagen. 2 of 3 mannen slaan continue op 1 schep tot ie de juiste vorm heeft. Het ziet er zeer middeleeuws uit en het is zwaar werk.

Het hele dorp ademt de sfeer van terug in de tijd. Kippen, varkens, een geit alles loopt rond de huizen. Op het einde van het dorp wacht de bus ons weer op. Daar is in het veld nog een hoefsmid bezig om een Zebu nieuwe hoeven te geven. Die stier is enigszins verdoofd en zijn poten zijn bij elkaar gebonden. Tja, zo zal het ook ooit bij ons zijn gegaan. Omdat we een zieke in de groep hebben, Gerrit raakt zijn hoest niet kwijt, worden we om 10 uur in een stadje afgezet waar we tot 2 uur blijven zodat Wilma met Gerrit naar het ziekenhuis gaat. Wij drinken ondertussen koffie en lopen wat door dat stadje, komen bij een markt waar weer van alles verkocht wordt, en lunchen bij een chinees restaurant. Gerrit is terug met antibiotica, hij heeft een longontsteking en hopelijk knapt ie nu snel op. Dan rijden we nog een uur door en komen bij hotel Bougainville in Ambalavao. Hier is ook een werkplaats waar papier wordt gemaakt en dat proces zien we ook nog voordat we douchen en eten.

De volgende dag is heel afwisselend. Iedereen kan op eigen houtje door het stadje wandelen en de markt bezoeken. Daar is weer van alles te zien en het is er druk. We wandelen daarna de stad uit naar een heuvel waarop een soort tempel staat en daar is de wekelijkse Zebumarkt, de een na grootste van het land. De 1e Zebu waar we langs lopen ligt er zonder staart en met doorgesneden nek, lekker gezicht! Verder wel levend vee. Hier komen eigenaren uit de hele omtrek om hun Zebu's te verkopen. Om half 11 stappen we in debus en rijden naar een ecopark. Hier krjjgen we, ook weer in groepjes obv conditie een tour van 1 of 1,5 uur. We gaan met 7 man mee met een tocht die naar 2 uitzichtpunten gaat waar je met behulp van een touw omhoog moet klimmen. Het valt reuze mee. Na het touwtraject is het verder omhoog over een grote rots tot het uitzichtpunt. Het is een rotsachtig gebied en hier leven bijna 400 ringstaarmaki's. Deze Lemuur slaapt in rotsen. We zien ze na het 2e uitzichtpunt in de bomen. Ze hebben ook jongen, net 5 weken oud. Een enkeling heeft 2 jongen. Dit park wordt geëxploiteerd door 6 dorpen en de maki's zijn erg gewend aan toeristen, dus we zien ze heel makkeljjk. Als we langs een meer lopen, komen er een aantal om te drinken. Keileuk, je kunt blijven kijken en foto's maken.

Terug bij het vertrekpunt staat de picknick klaar en daarna rijden we weer verder naar het zuiden. We draaien de weg af een onverharde weg op tot een dorp. Daar gaan we, met alle bagage, in een grote jeep die ons nog ruim een uur verder brengt naar het complex Camp Catta. (Catta betekent Ringstaartmaki) Ook dit is weer een prachtige locatie tegen de berg aan met allemaal kleine lemen huisjes met rieten daken. We blijven hier 2 nachten en maken de volgende dag een tour van ca 5 uur. Het is een uitgestrekt gebied, veel rood zand en grote rotsen. We lopen door het secret bos naar een zwemplaats. Ook hier zien we tombes. Dan via kleine rijstvelden, door 2 dorpjes en we bekijken een klein ziekenhuis waar 1 doctor en 1 vroedvrouw werkt. We krijgen een goede indruk van het plattalandsleven en met een gids die veel vertelt over de planten en dieren, maar ook over de mensen en hun gewoonten. Onderweg zien we een Boa, ringstaartmaki's, hagedissen en kameleons.

De rest van de middag brengen we op camp Catta door. Met de groep wordt het steeds gezelliger. Erwin duikt nog even het zwemad in zo rond 5 uur komt er een groep ringstaarten op het camp, wel 15 en ook met jonkies. Dus de camera's komen weer tevoorschijn. Als je rustig staat of zit lopen ze vlak langs je. Ze maken dan een knorrend geluid, maar ze mauwen ook als een kat. 's-avonds, na het eten, beginnen de mensen die er werken, gidsen, barpersoneel, muziek te maken en te zingen en dansen. En wij dansen mee. Het is allemaal heel spontaan en we vermaken ons prima. Rond 9 uur is er nog een afscheidslied "Veluma" (=vaarwel). Morgen vertrekken we nog verder naar het zuiden.

Lieve groet van ons.