Hallo allemaal,

Op vrijdag 7 oktober zijn we dus vertrokken uit Camp Catta. Een niet al te lange reisdag. Wij gaan, met nog enkele reisgenoten om 8 uur alvast aanlopen langs de onverharde weg. Het is, zoals elke dag weer heerlijk zonnig en door de vallei waait een aardige wind zodat het niet al te heet voelt. De zon brand hier zodra die schijnt en dat is al om 6 uur. En weinig bomen! De mensen hier zijn ontzettend vriendelijk, zeggen gedag en inmiddels kennen we ook 3 woorden in Malagassisch (goededag, vaarwel en dank je wel) en dat vinden ze leuk. We spreken dat natuurlijk niet heel goed uit, klemtoon? Kinderen willen graag op de foto die ze ook willen zien. Na zo'n 3 kwartier worden we ingehaald door de jeep en stappen we in tot we weer in het dorp zijn waar de gele Sawadee bus staat. Er is daar een feest aan de gang, een man die benoemd is tot kolonel in de gendarmerie. Muziek en dansen, maar wij moeten door naar het zuiden

We rijden door een desolaat gebied, een vlakte omringt door bergen, af en toe een boom en bij een rivier, die aardig droog staat, is het ook groener. Geel en rood kleurt het landschap, erg mooi. We picknicken bij een eigenaar van een vervallen lodge verhuur. Omdat dit deel van het land wat onveilig is, rovers of zo? We zien hier ook geen openbare picknickplaatsen, waar je overigens voor betaald. Dus ook deze man wil wel geld zien. En hij krijgt een paar sigaretten...... Ook wat aangebroken is blijft achter. Daarna rijden we verder en stuiten nog op een opstopping van het verkeer (misschien 10 busjes/auto's). Wat is er aan de hand? De president is hier op bezoek bij een legerbasis. Wij uit de bus en aan de wandel, dat mag dan wel. Maar geen foto's maken! Als we doorlopen passeert na zo'n 20 minuten de hele kolonne met sirene, zwaai- en knipperlichten. En daartussen idd de auto met president die naar ons zwaait, geweldig! Iets later komt ook onze gele bus en instappen. Tegen het Isolagebergte ligt dan onze bestemming, dit keer met zwembad. We nemen een duik en bestellen een biertje. Om 7 uur is het elke dag "briefing" over het programma voor de volgende dag en daarna eten.

In het Isola NP maken we een lange wandeling. Dit woestijngebied bestaat uit roze en gele zandsteenformaties, canyons met palmbomen en smalle riviertjes. We lopen omhoog naar een hoogvlakte en komen uit bij waterval waar we een duik nemen in het heldere frisse water. Het is heet, 35 graden dus een welkome afkoeling. Voor de lunch komen we bij een campingterrein waar we een bbq hebben. Een heerlijke groentensalade en een spies met zebu en groenten met rijst. Bananen na en koffie. Daarna lopen we door het canyon des Maki's die eindigd als een oase vol palmbomen en varens en met 2 watervallen in het Lac blue en Lac noir. Erwin neemt in lac noir nog een duik. Het is hier echt heel erg mooi. De hele wandeling is best pittig, over stenen en richels en op en neer. We zien hier ook de ringstaartmaki en de red fronted Brown lemuur. Maar er is ook een Syfaka, die leeft hier heel alleen. Ook nog een slang gezien, hagedissen en mooie vogels. 's-avonds gaan we in het dorpje Ranohira met zijn allen eten.

Gisteren weer een reisdag, naar Ifaty aan de zuidwestkust. Langzaam verandert het landschap, het wordt kaler en droger. Bij een rivier is er dan ineens een groene oase. Ook de mensen zijn hier veel donkerder, bijna zwart. De huizen gaan er steeds armer uitzien. Wat houten palen en een golfplaten dak erop. En daaronder zit de familie. Ze hebben werkelijk niets, een enkele kip of geit. We rijden door een redelijk onveilig gebied, wordt gezegd. Als we stoppen bij de Ilakakarivier waar gezocht wordt naar safieren nemen we foto's vanuit de bus. Hier is een stuk waar prake is van een zgn safierrush, onder een bloedhete zon zitten mannen en vrouwen zand te zeven om die edelsteen te vinden. En dat tegen een hongerloon. Het is beulswerk! En iemand wordt hier rijk van, 7 kleuren safieren worden gevonden. Wat verder rijden we door een vlakte waar de Baobabs staan. Dit zijn spitituele bomen, een bushtoilet kan hier dus echt niet. Die bomen lijken op hun kop te staan, met een mooie bolle stam, die heel veel vocht opneemt als een spins en een kleine kruin die lijkt op het wortelgestel. Ze worden wel 20m hoog. Er zijn wel 7 soorten hier te vinden. Na een lunchstop komen we bij de oceaan, de straat van Mozambique. Langs de kust rijden we nog een uurtje en dan zijn we bij ons hotel. Leuke huisjes pal aan zee waar we een duik nemen. En geloof het of niet, het water is meer dan 30 graden, gewoon warm. En de ondergaande zon is prachtig. We eten hier heerlijke vis en natuurlijk een witte wijn.

Vandaag zijn we nog voor het ontbijt gaan wandelen in het Spiny Forest, een woestijnachtig stekelwoud met metershoge stekelbomen en droge, dorre pikstruiken en ook mooie Baobabs. We zien hier ook weer een kleine Mouse Lemuur en mooie vogels. In december-januari valt hier de regen en wordt het groen. Als we bij dat park wegrijden loopt de bus vast in het zand en het duurt zo'n 20 minuten om los te komen, met behulp van takken voor de wielen en douwen maar mannen! Hebben we dat ook meegemaakt. 

Na het ontbijt kijken we hoe de vissers terugkomen van zee met hun vangst. Kleine, smalle houten bootjes met een zeil erop, een prauw. Het lijkt ons dat er niet heel veel wordt gevangen. Door trawlers van Japan wordt de oceaan grootschalig leeggevist, wordt gezegd. We lunchen, internetten en nemen nog een duik in zee. Jammer dat we hier maar 1 dag hebben. Er ligt een mooi koraalrif van wel 100 km in de zee , maar daar wordt alleen in de ochtend heen gevaren om te snorkelen omdat in de middag de golfslag en stroming toeneemt. Voor vanavond hebben we weer vis besteld en morgen vertrekken we vroeg naar het vliegveld om terug te vliegen naar de hoofdstad, Tana.

Lieve groeten,

Hanneke en Erwin