Hoi allemaal,

We zijn 2 fietsdagen verder en zitten in een dorpje midden in de jungle. Wat hebben we de afgelopen 2 dagen beleefd? Gisteren was de 1e MTB-dag. Een lange afstand, 107km over bijna volledig doorgaande asfaltweg van Paramaribo naar Moengo. Moengo licht richting Frans Guyana. Ik was me vooraf niet bewust van die lange afstand. Want ook al is het over asfalt, 100 km op de 1e dag is niet leuk. De kans dat ik de dag erna na 5 km al op ben is groot. Ik ben dus de 1e 40km meegeboemeld. Het tempo was hoog en na 1,5 uur lukte het me niet meer om aan te haken en zijn Erwin en ik op mijn tempo doorgefietst tot we bij de volgbus kwamen waar een pauze was ingelast met bananen en krentebrood. Ik besloot om in de volgbus te stappen en heb de laatste 20km weer meegefietst. Zo kon ik wel meer om me heen kijken, want met zo'n absurd hoog tempo gaat dat echt niet. De andere 5 zaten vaak richting 30km/uur. Verder was het geen bijster interessante tocht. Asfalt en verkeer, niet druk, maar toch. Bedrijvigheid is vooral houtkap. We waren wel heel erg snel. Even 1 uur reden we Moenga binnen. We hebben daar in een huis met 3 slaapkamers. Lunch werd bezorgd, rijst met kip en kouseband, en er was bier gehaald door Dustin de chauffeur van de volgbus. Daarna wat gerust en om half 5 zijn we op de fiets het stadje doorgefietst en heeft Etto ons de geschiedenis van deze stad verteld. Hij vertelt dat hij zijn schooltijd heeft doorgebracht. De stad heeft zijn glorietijd gehad gedurende 99 jaar dat er bauxiet werd gedolven. Er is nog wel bauziet, maar goud (dat elders wordt gedolven) levert meer op. Veel mensen zijn vertrokken en de stad is in verval geraakt. Soms zijn er mooie huizen maar veel is ook niet onderhouden. De stad bestaat uit Julianadorp, Bernarddorp, Stafdorp (waar de ambtenaren woonden) en Moengo. Je kan zien dat het ooit heel mooi is geweest. Ronnie Brunswijk woont hier en het terrein achter zijn huis was ooit een golfbaan. Ronnie wil daar groenten gaan verbouwen. Dat dat maar snel gebeurd want dan komen er ook banen. Wepraten even met de Pastoor en zijn vrouw, en hebben het over het feit dat er niets meer is. Het zwembad, het Beatrixtheater (ooit geopend door Beatrix), allemaal niks meer. Er is nog een bank, supermarkt, car-wash, marktgebouw en een kerk. We trappen hier op het gemakje een uurtje rond. Even zouden we ergens gaan eten maar dat ging kennelijk niet dus avondeten is bezorgd, een lekkere bak Surinaamse soep. Om 9 uur lagen we in (een slecht) bed met de fan aan.

Vanmorgen (woensdag) om half 7 ontbijt en om 7 uur op de fiets. De afstand voor vandaag is 65 km maar wel over een heel ander terrein. Na 5km asfalt wordt het een onverharde brede weg. De dag begint mistig en later is het wat zonnig. Het is gelukkig niet zo heet als gisteren. Na 20km wordt de weg smaller en het terrein moeilijker. Etto geeft ons nog een snelcursus hoe we moeten afdalen: staan in de pedalen, horizontaal, zadel tussen je benen en altijd 2 remmen gebruiken. Wil je wat zachter dan ga je op het zadel zitten. Dat blijkt zeer waardevol. Zo fietsen we door tot we bij een kreek komen waar we ons schoonspoelen (we zitten flink onder de modder, zijn flinke plassen water) en lunchen. Onderweg zien we vlinders, we zien en horen vooral vogels. Geen apen maar wel een pootafdruk van een Jaguar. Het brede pad houdt bij die kreek op. Verder is het single trail. De volgwagen moet terugkeren. Dat betekent dat wij onze kleding en toiletspullen die we de afgelopen avond en nacht nodig hadden in onze rugzakjes erbij moeten proppen. Onze overige bagage is via een andere route op het eindpunt van vandaag gebracht. Het past, waterzakken vol en bidons gevuld en Erwin hangt ook de camera nog om zijn nek en zet die vast aan zijn rugzakje. We nemen afscheid van Dustin, die de volgwagen keert. Het is knap hoe hij door de laatste 10 km is gekomen. De weg zat vol kuilen en plassen water. Niet altijd lukt het om erdoor te fietsen, dan zak je dus in de modder weg. En ik onderga een eerste val, gelukkig alleen een geschaafde knie en wat krassen.
Nadat we weer vol zitten gaan we verder. Op en neer, staan in de pedalen bij afdalen en schakelen. Het is zwaar maar wel heel leuk. We zien er allemaal niet uit. Onder de modder en schaafwonden. Er zijn takken met stekels, die moet je ontwijken en dat lukt niet overal. Vaak zit je pedaal vast in een soort liaan en moet je stoppen om dat weer los te krijgen. Het is echt een heftig pad en dat hadden wij dus niet verwacht. Maar we komen er door. Bij een korte pauze op een open stukje zien we de regenbui aankomen. Supersnel, we horen het gewoon. Etto wil even afwachten of er ook wind bij komt, want dan gaan we niet door ivm vallende takken. Maar als de regen valt is er geen wind, dus doorfietsen. En die regen houdt dus ook niet op. Het pad wordt steeds moelijker. En we komen op een punt waar Etto een kapmes pakt en de weg vrij moet kappen. Gisteravond vertelde hij dat deze route 3 jaar niet gefietst is en dat hij vorige week wel is gaan kijken in hoeverre het te doen was. Tot dit punt dus, hij had geen zin om te kappen. Dat kappen kost best wat tijd. Maar soms fietst ie al zwaaiend met zijn kapmes van links naar rechts. En wij met 5 erachteraan. Bij een splitsing twijfelt Etto en we gaan rechts. Na een km denkt hij dat we fout zitten. Hij stuurt ons terug, maar Hans, die als een idioot door de bush fietst, zit voorop, dus die moet ie terughalen. Wij fietsen terug tot die splitsing en horen hem wel roepen; zal Hans wel zijn die hij roept. Dus doorfietsen. Maar we zaten toch goed en hij riep ons dus weer terug. En toen waren we heel snel bij de Boven Commewijne rivier, he, he het eindpunt. We worden overgezet met een bootje en moeten hier camperen. Onze bagage is er al. We zijn smerig en zeiknat. Maar eerst is er eten, mie met kip en andijvie. En een bier van Etto omdat ie ons verkeerd (terug)stuurde. Deze tour is inclusief eten en drinken, behalve alcoholische drank. In de rivier kunnen we ons daarna schoonspoelen, in onze smerige fietskleren die we wat uitspoelen. Maar die rode modder gaat er echt niet uit. De rivier heeft invloed van eb en vloed en het water is nu hoog. Omdat het nog steeds regent zetten we hier de tenten niet op en gaan we na die "douche" 250 m verder naar een dorpje waar we droog, onder een afdak op een betonnen vloer, de tenten kunnen opzetten. Dat is beter dan aan de waterkant. Het wordt gelukkig wel droog. En nu zit ik hier in het donker, met koffie en met een hoofdlamp op dit verslag te tikken en wordt gek van de vliegjes/mugjes. Internet is er niet, ook geen telefoon. Dus dit verlag komt later op de weblog.

groetjes vanuit de jungle,
Erwin en Hanneke