Hoi allemaal,

De vlucht verliep goed, geen vertraging en weinig turbulentie. Met wat slapen en lezen zijn die 9 uur vliegen zo voorbij. We landen om half 5 in de middag op het vliegveld van Paramaribo. Vervolgens wel een rij van 1,5 uur om met 1 vliegtuig volpassagiers door de controle te komen. Dus na 6 uur komen we bij Eto, die ons stond op te wachten. Eto is onze gids voor de MTB-tocht die we gaan maken. Hans, een 3e medereiziger stond al bij hem. We stappen in zijn terreinwagen en dan is het nog 55 km naar de stad. Al met al waren we na 7 uur bij het guesthouse Twenty4. Behoorlijk moe, maar we zijn toch eerst maar wat gaan eten. Het is natuurlijk al donker, maar het was veilig om te voet te doen. Eerst geld pinnen en daarna naar een restaurantje Souposo, dat op de hoek van onze straat ligt. Eto had ons hier al op gewezen. Lekker dichtbij. Als we zeggen dat we net zijn gearriveerd in Suriname, moeten we eerst een fles Djogo drinken. Ons 1e woord surinaams "bier".Je krijgt het in een literfles met glazen. Nou die liter was geen probleem en smaakte heerlijk. Erwin koos voor een sate en ik voor een mihoensalade met gerookte zalm. Daarna was het afrekenen, ca 15 euro, en terug neer Twenty4, douchen en om 9 uur lagen we knock-out.

Vanmorgen om half 8 zaten we aan een prima ontbijt en om half 9 kwam Eto ons ophalen. We lopen met zijn 3en naar Zus en Zo, waar de mtb's worden verhuurd. Fietsen afstellen, onze eigen zadels erop (lijkt ons fijner) en Erwin zijn klik-pedalen en de infietstocht gaat van start. Met zijn 4en (Hans is, zo horen we, een bekende van Eto. Hij is door Eto aan het fietsen geraakt en komt hier nu voor de 5e keer.) fietsen we door Paramaribo waar we op verschillende plekken even stoppen en Eto ons meeneemt in de geschiedenis van Paramaribo. Daarna fietsen we over een hoge brug en steken de Suriname-rivier over. Een beste klim, en ik heb het zwaar, het is erg warm, zo'n 32gr. en de zon brand heftig. Maar in het kleinste verzet kom ik boven en zoef naar beneden. Wat verder gaan we van de drukke weg af en fietsen over een onverharde weg Commewijne in, het gebied waar vroeger volop plantages waren.

De hitte speelt mij parten en het is ook zwaar omdat ik veel leun op het stuur. Ik voel mijn nek en schouders al. Het zadel zou iets hoger kunnen en ik stop zodat Eto het wat hoger kan zetten. En dan wordt ik even helemaal niet goed en ik zak ook even helemaal weg. Gelukkig kwam ik snel weer bij en kon even bij een huis in de schaduw liggen. De mensen die daar wonen waren erg lief. Er werd water gehaald en een theedoek waarmee het zand van me afgeveegd werd. Hans werd een stukje teruggestuurd om een gel te halen. Een klein zakje met een energieshotje. En gelukkig voelde ik me daarna weer beter en zijn we verder gefietst. Met wat tips om anders op het stuur te "hangen" ging het fietsen ook wel beter. Maar het is nog maar dag 1 en de afstand is echt nog zeer gering ..... Na 3 km stoppen we bij de voormalig plantage Peperpot. Op deze plantage krijg je nog een indruk van hoe het geweest is door de tijden heen met slaven en later contractarbeiders en daarna arbeiders. Maar je ziet ook dat er nu geen productie meer is. Hier is nu een hotel met zwembad en is het voor touristen iets om te bezoeken. We horen dat alle plantages die ooit in Suriname zijn geweest er nu verlaten bij liggen. Overwoekerd door natuur. Ook mooi natuurlijk maar het zet ons wel aan het denken. Peperpot verbouwde nog tot 1996 koffie en cacaou. En nu niets meer. De belangrijkste inkomstenbron voor het land is nu goud. Na de onafhankelijkheid is 1975 is de export nogal veranderd/bemoeilijkt. Na dit bezoek drinken we hier nog koffie en fietsen weer verder. Ik ben weer helemaal fit.... We fietsen nu dwars door de plantage, die 450ha groot is. Er staan nog wel koffie en cacaoubomen, maar overwoekerd door allerlei andere planten. En ja hoor, we zien al 2 van de 8 soorten apen die in Suriname leven. De Capucijneraap en het doodshoofdaapje. Ze verplaatsen zich net over ons pad. We staan er natuurlijk bij stil. Hopelijk hebben we een gelukte foto, want met al die takken is dat lastig scherp stellen. We stoppen nog bij een klein museum waar vooral foto's hangen en komen wat later weer op de verharde weg. Dan nog een stop bij een fruitkraam waar we elk een kokosnoot krijgen en een stuk watermeloen. Dat gaat erin! Heerlijk! Terug gaan we niet over die hoge brug maar nemen een tentboot die ons over de rivier zet. Kort maar lekker relaxed. En 3 minuten later zijn we weer bij Zus en Zo waar we lunchen. Daar zijn ook Miriam en Frank, zij fietsen de komende dagen ook met ons mee. We horen hoe de komende 2 dagen zullen verlopen. Morgen een dag over asfalt maar wel 107 km! We zijn benieuwd. En het is maar de vraag of we overal internet hebben want we gaan behoorlijk de bush in, een nagenoeg onbewoond deel van Suriname.

Maar wij hebben net lekker gedouched en gaan zo een terrasje opzoeken langs de waterkant en een beetje mensen kijken. Verder zien we wel wat we doen. We komen nog een paar keer terug in Paramaribo, dus we zullen dan zeker meer van de stad zien.

groetjes,
Erwin en Hanneke