Hoi vrienden en familie,

De regen en wind van gisteren had te maken met een tyfoon die over Japan is gegaan. Dit is vast wel in het nieuws geweest, we lezen dat er al 11 doden zijn.

Vandaag weer een korte etappe, 47km. Het is bewolkt en fris als we vertrekken, na een ontbijt bij de GS25 supermarkt naast het hotel. De eerst 17 km stijgen we naar een hoogte van bijna 1000m. De route gaat dwars door het Odaesan NP en vele tourbussen passeren ons. Als we na bijna 2 uur fietsen boven komen is daar een groot restaurant en parkeerplaats waar die bussen staan. Vanaf hier kun je ook weer wandelroutes volgen door het park. Wij drinken er een koffie en trekken voor de afdaling nog een windstopper erbij aan, het is behoorlijk fris, ik denk 13 graden. We gaan afdalen over 25km! Dat is lekker, maar fris. De eerste kilometers zijn ook best stijl en de asfaltweg is vol lengteribbels die het water moeten afvoeren als het regent maar die niet fijn zijn voor de fietser. De fiets wordt daar erg onrustig van en het lijkt alsof je uit de bocht kunt vliegen, wat zeker niet de bedoeling is, dus veel remmen en voorzichtig aan. We komen nog langs een koffietent waar we een cappuccino drinken om weer warm te worden en dalen verder geleidelijk af en de ribbels zijn verdwenen. En zo zoeven al om haf 2 Jumunjin in, een stadje met een vissershaven. We zijn weer aan de kust en de wind is hier wel enkele graden warmer. We kiezen voor het BeStay hotel en gaan douchen en het plaatsje bekijken.

Ook hier is een muziekfestival aan de gang. In het overdekte busstation is de helft ingericht met een podium en stoelen en daarachter tafels met stoelen. Er staat een biertap en Erwin gaat 2 biertjes halen. Deze zijn gratis. Ik haal er 2 aardappelpannekoekjes bij en we gaan aan een tafeltje zitten. Het is niet bepaald een ideale locatie voor een muziekoptreden. De bussen rijden hier dus ook doorheen en dat is te ruiken. Niet echt gezond, lijkt me. Ook hier zingt een zanger enkele nummers en dan komt de volgende zanger. Het publiek klapt mee en er wordt zelfs gedanst. Wij kijken elkaar aan en zeggen, mwah....

We lopen het dorp door, langs de haven. Het is natuurlijk “vis” waar het om gaat. Restaurants met bakken vol krabben en andere levende vissen en er zitten flinke exemplaren tussen. En heel veel verkopers met gedroogde vis in alle soorten en maten. Ik denk dat er in wel 100 winkeltjes zijn met gedroogde vis. We krijgen ze aangeboden om te proeven, kleine zilverkleurige visjes. We hebben ze al eerder op als bijgerecht. Hier liggen ze in wel 6 maten. Ook in de straat staan biertaps waar je gratis bier krijgt, dus nog maar een biertje uit een Stella Artois tap, maar het is het nummer 1 bier van hier, Cass. Dat prima smaakt.

We gaan in een restaurantje eten waar ze gebakken vis hebben. We krijgen een schaal met 3 soorten vis. We zijn geen viskenners dus geen idee wat voor vis het was. Maar lekker was het wel, en ook weer tig schaaltjes bijgerechten, sausjes, bakje rijst, zeewiervellen en een kom soep met stukken tofu erin.

Morgen maar weer eraf fietsen.

Op maandag 14 oktober fietsen we, na een ontbijt bij een Tous les Jours bakker, verder naar het noorden, langs de kust. Geen lange tocht, 48km en ook niet al te zwaar. We komen weer op de nationale fietsroute die langs de kust gaat, door vissersplaatsen, over fietspaden en kleine verassende “achterom” weggetjes. Soms ligt het fietspad direct naast de doorgaande weg, maar die is niet heel erg druk. We hebben twee bezienswaardige tempels onderweg. Bij de 1e (Hyuhyuam) zijn we al voor 10 uur en we maken nog een deel mee van het 2e ochtendgebed waar monniken mee bezig zijn. Verder staat hier een 15m hoog granieten boeddhabeeld en heb je een mooi uitzicht over zee. Er ligt een leuk terras dat ook over zee uitkijkt waar we een heerlijke cappuccino drinken voor we verder fietsen. In de middag komen we bij de Naksansa tempel dat op de hellingen van de Naksan mountain staat. Ook hier staat een groot standbeeld op de top van een heuvel. Het is de godin Gwanseum-Bosal, de ogen en vingers zijn gesloten in meditatie en ze is gemaakt van wit graniet. Ook dit complex is diverse maken verwoest; tijdens de Mongoolse invasie in de 13 eeuw; tijdens de Koreaanse oorlog en in 2005 nog door een brand. Telkens werden de tempels en relikwieën opnieuw opgebouwd.

Daarna is het nog 8km na de eindplaats, Daepo Port. Het weer was goed vandaag, lekker zonnetje en weinig wind en ca. 20 graden.Tot het laatste half uur. Toen begon het hard te waaien en we kregen nog een paar druppels. Nu regent het pijpenstelen. We zitten in het Marine guesthouse waar we 2 nachten blijven. Morgen willen we het mooiste NP van Zuid-Korea bezoeken dus hopelijk is het dan droog.

En vanavond hebben we krab gegeten. Maar je krijgt daar ook weer van alles bij. Eerst en kom Soep, bakjes met o.a. boontjes, slabladeren, mais met kaas gegratineerd, sausjes worden erbij gezet. We pakken er een flesje “ouzo” bij. Ik ben er nog niet achter hoe het spul heet, maar het smaakt prima bij vis. Eerst komt er een schaal met rauwe schelpdieren, zeeslakken en grote garnalen, daarna een schaal met rauwe dungesneden vis, later volgt een smalle gebakken vis, en als laatste komt een hele gekookte krab, hij was schat ik bijna 50cm van poot tot poot. We krijgen uitgelegd welk sausje bij welke vis moet en ook wordt voorgedaan hoe de krab gegeten moet worden. En de dochter praat wel wat Engels, dus dat helpt. Met speciaal “lepeltje” en een schaar gaan we aan de slag. Het enige wat we niet op hebben is een deel van de krab dat gevuld was met een groen/bruinig smurrie, de ingewanden. Ze wilde het voor ons bakken met rijst, sesam en olie, maar daar hebben we beleefd voor bedankt. We hebben er wel een lepeltje van geproefd. Het leek op bouillon. En als we dan denken dit was het dan komt er nog een grote schaal met soep waarin gekookte vissekoppen en stukken vis liggen en heel veel taugé. We hebben elk een kommetje genomen, maar het was teveel. Krab eten is ook hier niet goedkoop maar ik denk in vergelijking met Nederland dat het een prikkie was.

Het heeft de hele nacht hard geregend, maar rond 8 uur is het toch droog. Bij dit guesthouse is het ontbijt inbegrepen. Er is een keuken waar je dat zelf kunt bereiden.Dus we zetten thee, roosteren brood en bakken een eitje. En er staat ook sap in de koelkast. Daarna gaan we met de bus naar het Seoraksan NP. De bus rijdt elke 20 minuten. Het is niet druk en we kunnen zitten. Maar als we op het eindpunt, de ingang van het park, komen staan de parkeerplaatsen wel vol. Het is een prachtig park met mooie herfstkleuren. Jammer van het grijze weer. We gaan eerst een lekkere wandeling maken, een flinke klim waarbij we langs 3 watervallen komen en uiteindelijk op een punt waar je uitkijkt op een lange smalle waterval. En ook nu verbazen we ons over het aantal mensen dat hier rondloopt. Het weer wordt langzaam beter. We gaan in de middag kaartjes kopen om met de gondel omhoog te gaan. Blijkt dat we kunnen “boarden” om kwart over vier. Maar dat is gunstig want de lucht trekt steeds meer open. De gondel brengt je naar 800m en vandaar gaat een pad naar een grote rotspartij en heb je prachtig uitzicht. Verder kun je hierboven niet wandelen. De herfstkleuren zijn prachtig rood, geel en groen. Ik hoop dat die kleuren op de foto’s mooi uitkomen. De lucht is nu strakblauw en we zien de zee liggen. Overbodig te zeggen dat er nog tig Koreanen op de rots rondlopen die vooral selfies maken. Weer beneden lopen we het park weer uit. De bus staat er, dus we trekken een sprintje, dat scheelt 20 minuten wachten.

Morgen stappen we weer op de fietsen.

Groetjes van Erwin en Hanneke