Hallo allemaal,

Na een heerlijk rustdag in Afobaka gaat vandaag ons avontuur op de MTB verder. Een afstand van 43 km naar de Brownsberg, de eindbestemming van vandaag. We ontbijten om 7 uur en om 8 uur trappen we het terrein van de resort af. Eerst een paar km over asfalt en dan gaan we linksaf een gravelweg op. We nemen een "smokkelroute" omdat de weg die Etto wil fietsen met hekken is afgesloten en het maar de vraag is of we erdoor mogen. Dus 2 paden verder linksaf en eerst 2 fikse heuveltjes. Dan een single trail op die uitkomt op de weg die eerder dus met dat hek is afgesloten. Dit is de Hulpdammenweg langs het Brokopondomeer en Siralco, het bedrijf dat de krachtcentrale heeft gebouwd voor Bauxietwinning wil niet dat die weg openbaar wordt. Maar het is juist een heel mooie weg om te fietsen en we komen er niemand tegen. En het is de kortste route naar Brownsweg. Het is een mooi pad en heel bosrijk, dus we trappen lekker in de schaduw. We komen dan uit bij de 2e hulpdam en fietsen daarover langs het Brokopondemeer. Prachtig uitzicht over het water waar weer volop bomen in staan. Aan het einde van de dam zit een bedrijf dat de houtwinning uit het water doet. Dan komen we natuurlijk bij weer een hek waar we met een trail omheen kunnen en we fietsen Brownsweg in. Als we bij de asfaltweg uitkomen stoppen we bij een supermarkt en kopen daar koude cola en een smerige berliner bol, die zit vol met een felrode "jam", wel 5 E-nummers. Wat later komt ook de volgwagen met Cho en Manuela, die konden dit traject (ca. 30km) niet achter ons aan. Nadat we voldoende zijn uitgerust beginnen we aan de klim naar de Brownsberg, 514m hoog. We schieten een zandweg op en de klim gaat over 9 km door het bos. Er zijn enkele steile stukken bij, maar verder is het nog te doen. Onderweg horen we apen in de bomen, maar we zien ze niet. Hans en Etto zijn doorgefietst op hun (met name voor mij te snelle tempo). Maar Cho blijft bij ons in de buurt en stopt af en toe om te vragen of we nog genoeg te drinken hebben of iets willen eten. Ik ben flinke stukken gaan lopen, mijn benen krijgen die fiets niet omhoog en als je eenmaal stopt kom je niet handig weg. Slippende banden omdat het pas behoorlijk nat is. Dan nog maar een stuk lopen tot het vlakker is om weer te fietsen. De laatste km is vlak en we rollen het natuurpark Brownsberg in. Etto en Hans zitten daar aan een bier, met een televisie waarop de wedstrijd Engeland-Kroatie aan de gang is. We ploffen erbij en bestellen ook een liter bier. En vlakbij zitten 3 Witkop apen in een boom te eten. De 4e aapsoort die we zien (de brulaap is de 5e soort maar die hebben we niet gezien, wel gehoord op Dubois Hill maar ook op de resort de afgelopen 2 dagen; ze zijn mensenschuw). We gaan eerst eten, Cho heeft weer een heerlijk maal bereid met rijst, kip, kool en komkommer. We zetten de tenten op in een overdekte ruimte, waar ook kookgelegenheid is. De verwachting is dat het weer zal gaan regenen en dan staan we in ieder geval droog. Het is een grote ruimte, betonnen vloer, lange tafels en banken. We douchen en het is pas 3 uur, dus we dachten even rond te gaan lopen. Maar het is gaan gieten dus we zijn een koffie gaan zetten en wachten tot het droog wordt.
Omdat Etto hoort dat we erg graag vogels willen zien en dat valt tot nu toe wat tegen, heeft hij een voorstel om ons programma nog wat om te gooien zodat we naar een wetland gaan met een overnachting en daar wel 60 soorten zouden kunnen zien. Daar hebben we wel oren naar dus vanavond nog maar eens kijken hoe hij dat passend krijgt na deze fietstocht. De reden dat we weinig vogels zien is omdat er veel gevangen worden en in kooitjes worden gezet. Maar er wordt ook op ze gejaagd. Dat zou de vogels schuw maken.
Later maken we nog een wandeling naar de hoogste top waar een mooi uitzicht over het Brokopondomeer is. Het schemert al we zien padden en dikke, lange bruine regenwormen, wel 25cm lang. Een pad is er een aan het verslinden. In het donker gaan we weer terug en weer staat er eten klaar. Rijst, kip en een soort augurken. En we sluiten af met een koffie.

Vanmorgen zijn we na het ontbijt een wandeling gaan maken naar 2 watervallen. Het pad dat daar naar toe loopt is stijl en je moet uitkijken dsat je niet utglijdt. Het is nat en glad en veel boomwortels. We passeren een diepe kuil waar een ondergrondse gang loopt die uitkomt bij een van de 2 watervallen. Die gang is gegraven om goud te winnen. Er zitten nu vleermuizen in, we zien ze vliegen. Op de berg zijn meer van dit soort gaten en gangen. Ook zien we, weliswaar in een flits, baardapen. Ze zitten hoog in de bomen en zijn bijna niet te zien. We horen ze wel, het geluid dat ze maken lijkt op het gepiep van muizen.
Het is broeierig en het pad gaat soms stijl omlaag/omhoog. Het zweet gutst van je lijf.
Weer terug lopen we nog naar een informatiecentrum, tenminste dat zegt het bord. Het gebouw waar we uitkomen is verwaarloost en zeker geen infocentrum meer. So wie so kan dit hele park wel een opknapbeurt gebruiken. De huizen die er staan (voor verhuur) zijn behoorlijk gebladderd. Het wc/douchegebouw wordt gelukkig wel schoongemaakt. Het is ook hier rustig. Er zijn wel wat toeristen, maar zeker niet veel.

Na de lunch (rijst, kip (dat eten ze zowat elke dag), en pompoen) laden we de volgauto vol en springen we op onze fietsen voor de afdaling. Dat gaat heel wat sneller dan gisteren omhoog. Maar we doen het wel rustig aan zodat we heelhuids beneden komen. Bij Brownsweg slaan we rechtsaf een pad op en dan is het nog ca. 5 km op en neer naar Ston Island, een schiereiland in et Brokopondomeer. Hier is ook een resort en we hebben een huis pal aan het water. Als Cho arriveert laden we de volgauto uit en gaat hij terug naar Paramaribo waar hij vanavond naar school moet voor een presentatie. Hij is bezig met een leraaropleiding en wil in het diepe binnenland gaan lesgeven in wis- en natuurkunde. En als we geinstalleerd zijn begint het weer te regenen. We springen in het meer om de modder van onze lijven te wassen. Het water is gewoon warm; de regen is koud. En dan is het tijd voor een biertje met nootjes en chips. Daarna wandelen we wat over het terrein en zien o.a. een groepje kleine papagaaien wegvliegen. De ligging aan het meer is erg mooi. Er staan maar enkele huisjes. Die zijn heel basic, geen fan of airco. Er is een grote ruimte waar je kunt koken en eten en een toilet/douchegebouw. Tot 11 uur vanavond is er electriciteit. Manuela gaat spagetti met tomatensaus maken. Er is zowaar ook een stuk parmezaanse kaas en Etto scoort een rasp. En als we eten komt Dustin met zijn vriendin en die schuiven ook nog aan. Hij zal ons morgen weer volgen. Internet is hier niet dus dit bericht volgt later.

Lieve groeten van ons,
Erwin en Hanneke