Hoi vrienden en familie,

Vanmorgen eerst een duik in het Brokopondomeer om weer op te frissen na een klamme nacht. Inpakken, ontbijten en we fietsen om half 8 weg. De eerste 5 km terug naar Brownsweg over dezelfde onverharde weg. In Brownsweg is volop leven, het is een behoorlijke plaats. Volop schoolkinderen in uniform en er wordt verbaast opgekeken als ze ons zien fietsen. Dat is toch iets wat je hier niet veel ziet. De mensen zijn ook erg vriendelijk. Vanaf Brownsweg is het een verharde golvende weg tot aan de "haven"plaats Atjoni. Dat golven is met stijgingen tot 10% en dat over totaal 83 km maakt dat het een pittige dag is. Volop zon dus veel drinken. Het is een 2-baansweg met links en rechts de jungle. Regelmatig staan er 3 of 4 huisjes van hout. De verkeersdrukte valt gelukkig heel erg mee. Wat vrachtverkeer en een enkel busje of auto, dat is het. Bij Atjoni lunchen we en dan maakt Etto haast omdat we op een korjaal moeten zo'n 1,5 uur de Boven-Suriname rivier stroomopwaarts en hij wil niet dat we de regen krijgen. De fietsen gaan de volgwagen in en die kunnen terug naar Paramaribo, dit was de laatste fietsdag. Eigenlijk zouden we ook nog tot Brownsweg terugfietsen maar daar zien we, na overleg met Hans en Manuela, vanaf. Voor hun komt het beter uit omdat ze anders direct door moeten naar het vliegveld en voor ons omdat we nog een extra trip hebben die dan meteen de dag erna start. Verder is zo'n lange en dezelfde afstand over asfalt niet zo spannend. Ook onze fietsschoenen "doneren" we. Ze waren al oud en versleten. En nu zijn ze ook zo smerig, ik denk niet dat ze nog schoon te krijgen zijn. We wilden ze in de 1e de beste prullebak gooien. Maar Etto denkt dat hij er nog wel wat mee kan. Prima toch? Je moet ze alleen niet willen ruiken.....
De fietstocht zit erop. Het was zwaarder dan we vooraf hadden bedacht maar het was wel gaaf om te doen en ook een heel avontuur. De schrammen en mijn blauwe plek hebben we nog als aandenken.
De tocht over de rivier is prachtig. Een brede rivier met flink wat grote stenen "eilandjes" erin. Er liggen links en rechts diverse dorpjes en resorts aan. Tegelijk met ons vertrekken ook veel Korjalen met schoolkinderen. Het vervoer vanaf hier is over water. Wij stoppen bij resort Meminie, pal aan de rivier, ongeveer halverwege Suriname, dit is het verste punt waar we komen, met heel leuke huisjes, 2 verdiepingen op elkaar. Wij hebben een bovenverdieping, klein balkon en ook een toilet en douche. Maar we duiken de rivier in. En we luieren en lezen wat. Het blijft nog behoorlijk lang zonnig maar dan ineens gaat het waaien en wordt het grijs en een enorme bui valt. Daarin wil je inderdaad niet op de rivier zitten!
Later eten we in een keukengebouw waar Etto voor ons gekookt heeft, aardappelen met soyabonen en groene papaya. Nooit eerder op maar met ui, knopflook en een maggiblokje (wordt veel gebruikt in het eten) smaakt het verukkelijk. Dan stelt Etto voor om nog een tocht over de rivier te maken om Kaaimannen te "spotten". Dat lijkt ons wel wat. We hebben dat in Peru ook gedaan. Hij regelt 3 jongens met zaklampen en een korjaal en een kwartier later vertrekken we over de donkere rivier. De stuurman scheurt er vandoor, dus Etto moet hem kwaad toespreken dat het wat rustiger moet. Dat doet ie in het Samaricaans, de taal die hier gesproken wordt. Gisteravond heeeft Etto ons verteld dat er 6 stammen zijn die in Suriname langs de verschillende rivieren wonen. Dat zijn dus de gevluchte slaven die zich per rivier gemengd hebben. En elke "stam" heeft zijn eigen taal ontwikkeld. Etto komt zelf hier vandaan, dus hij spreekt die taal goed. We hebben een stuk of 6-7 kaaimannen gezien, en vleermuizen en nachtzwaluwen.

Vandaag kunnen we relaxed opstaan en hebben tot 10 uur de tijd voor onszelf. Na het ontbijt, met lekkere verse papaya, lopen we over het resort en kijken naar de vogels die we hier zien. Bonte ijsvogel, nachtzwaluw, pleviertjes en ander klein grut. Daarna gaan we lekker zitten in een stoel voor ons huisje en kijken wat uit over de rivier en lezen nog wat tot we het sein krijgen om te vertrekken.
We varen 10 minuten terug over de rivier en stappen uit om via 2 dorpjes te wandelen en verderop weer in de boot te stappen. We wandelen er bijna 2 uur over. In het 1e dorp legt Etto uit hoe het leven hier is en dat het lijkt of de huistjes er zomaar staan maar daar is over nagedacht. Iedereen die in dit dorp geboren is kan hier een huisje bouwen. Als de kinderen 12 jaar zijn krijgen zij een eigen huisje om te slapen. Er is een apart huisje om te koken en 1 om te leven. Elk gezin heeft dus gauw zo'n 5 huisjes. We komen langs 3 schooltjes, allemaal basis, bij het peuterschooltjes gaan de kinderen een liedje voor ons zingen. In een kring en ze pakken mijn hand zodat ik mee kan doen. Tja, in de manenschijn en nog zo'n bekend liedje dat we allemaal wel kennen. We mochten foto's, maar dan wordt er wel een donatie verwacht. De mensen willen hier niet gefotografeerd worden. Dus wij doneren graag wat voor dit schooltje. Verder staan we nog stil bij vrouwen die bezig zijn casave te schrappen met een machine. In het 2e dorp is een medische zending voor alle dorpen hier langs de rivier. Er zaten 2 meiden die in Nederland in het laatste jaar voor huisarts zitten en hier stage lopen. Zij vertelden ons hoe ze hier te werk gingen, welke hulp ze kunnen geven en dat de mensen vaak al wel met eigen middeltjes bezig zijn geweest voor ze komen. En de mensen gaan niet weg als ze geen pilletje of iets hebben gehad. Want daar komen ze voor. Vaak wordt er dan ook een placebo gegeven. Tussen de 2 dorpjes ligt een pad waar je dus met een auto niet overheen kan. We opperen het idee om hier een MTB-route te maken die van dorp naar dorp gaat. Daarna is het verder met de boot en rond 1 uur zijn we weer in Atjoni waar we met de lunch (een bak nassi met kip) in een bus stappen die ons naar Paramaribo brengt. Onderweg stappen nog wat vrouwen in die bij Brownsweg uitstappen. Tegen de tijd dat we bij Paramaribo aankomen gaat het natuurlijk weer plensen. Een deel van de weg is opgebroken en dat schiet niet op. En om de stad in te komen is het filerijden. Het is Half 6 als we bij Zus en Zo uitstappen met onze bagage. Daar drinken we nog een bier met zijn vijf en nemen afscheid van elkaar. We gaan Etto en Hans ongetwijfeld nog zien als we op 2 maart naar de fiets- en wandelbeurs in Utrecht gaan. Dat lijkt ons reden genoeg om daar ook weer een keer naar toe te gaan.
We lopen met onze rugzakken naar ons guesthouse Twenty4 en nadat we wat kleding die we nog nodig hebben uitgewast hebben en gedouched gaan we eten bij Souposo waar we ook hebben gegeten toen we aankwamen. Morgen gaan we Paramaribo bekijken.

Veel liefs van inmiddels uitgeruste fietsers,
Erwin en Hanneke