Hoi vrienden en familie,

Vanmorgen om 8 uur stonden we bij Zus en Zo. Daar zijn we opgehaald door Gerrit die ons de komende 3 dagen mee op pad neemt. We reizen af naar het district Nickerie. Dat ligt tegen Guyana (voormalig Brits Guyana). We rijden in een Toyota Yaris via de districten Saramanca en Coronie. Het is een lange asfaltweg. Paramaribo uit is druk maar daarna is het erg rustig op de weg. We reizen door een vlak gebied. In Saramanca is vooral landbouw; runderen, groente en fruit wordt hier verbouwd en dat gaat voor verkoop naar Paramaribo. Door het hele gebied waren vroeger plantages, met name suikerriet waar rum van werd gestookt. Nu is dat er niet meer. Regelmatig zien we Hindoestaanse tempels. Dit is ook de streek waar de voormalige contractarbeiders uit India en Pakistan leven. Even wat geschiedenis. In 1863 is de slavernij afgeschaft. In Brits Guyana was dat al 15 jaar eerder. Dat afschaffen betekende dat er geen handel meer was. Maar de slaven waren niet vrij. Ze moesten zich "vrijkopen" door nog enkele jaren door te werken op de plantage van de eigenaar die ze gekocht had. Te gek voor woorden maar zo was het. En als de plantage in de bijvoorbeeld 3 jaar die overeengekomen was werd overgenomen door een andere eigenaar kon die een nieuw contract overeenkomen met de slaven. Na 10 jaar was het dan "echt" voorbij en kwam de 1e boot met contractarbeiders uit Pakistan en/of India. Die kwamen werken op een contract voor 5 jaar. Vanuit Brits Guyana kwamen ook contractarbeiders die daar al op contract hadden gewerkt. Na die 5 jaar kon je terug naar je vaderland maar 99% van die mensen is hier gebleven omdat het hier beter was dan in het land van herkomst. Zijn in Paramaribo alle supermarkten in handen van Chinezen, hier worden ze gerund door Hindoestanen.
En Gerrit is een Arowak-indiaan, hij heet ook Zwarte Adelaar. Zijn stam komt uit de streek waar we door gemountainbiked hebben, langs Frans Guyana. Gerrit stopt bij een grote boom, een Woudreus (ik weet de naam niet meer die hier gebruikt wordt), maar Etto had ons ook op deze reuzen gewezen die in heel Suriname voorkomen. Die boom is heilig voor de indianen. Maar ook de Afrikanen beschouwen dit als hun heilige boom, bij gebrek aan de Baobab.
Na het district Saramanca rijden we door Coronie. Dit is een streek waar bijna niemand woont. Het is moerasgebed. We stoppen als we een groep papagaaien in vlucht zien neerstrijken op hoge palmbomen langs de weg. Ze zijn groen met gele kop. Er zijn 9 soorten papagaaien in Suriname. Daarna komen we in het district Nickerie en na 240 km zijn we dan bij het eindpunt waar we eerst lunchen. Rond 2 uur stappen we in een boot, met nog twee Nederlandse stagaieres. En er vertrekt een 2e boot met nog een groepje Nederlanders. We varen over een rivier en na 5 minuten moeten we uitstappen. De boten moeten over een dam waar aan 2 zijden een soort ijzeren trappen omhoog en naar beneden gaat. En dat gaat als volgt: wij uit de boot, de boot neemt een aanloopje en komt tegen de dam tot stilstand. Dan is het met zijn allen de boot over de dam trekken en duwen en daarna gaat ie aan de andere kant het water weer in. Een simpele lier kennen ze niet.....
We varen zo'n 8 km door een smal kanaal met links en rechts zwarte, rode en witte mangrove. De plaatselijke gids die de boot bestuurt kent alle vogels die we zien en wel heel fijn dat hij ze in het Nederlands weet te benoemen. Veel roofvogels, steltlopers, de amerikaanse reuzen ijsvogel, een mooie specht. Erwin doet zijn best om er zo veel mogelijk op de foto vast te leggen, wat lastig is. Ik noteer namen zodat ik thuis kan nagaan wat we nu precies gezien hebben. En ik spot door de verrekijker. We zien ook Doodskopaapjes, maar weer zitten die in het groen en niet te fotograferen. En dan springt er een vis in de boot, tussen onze voeten spettert ie. Ik ben de naam kwijt maar het is een vis die over het water springt. In de modderkanten zien we modderkruipers. We komen ut op een groot meer en zien daar de rode Ibissen, een hele groep en een nog grotere groep Pelikanen en verschillende reigersoorten.
In het meer staat een grote lodge op palen. Hier slapen we vanacht. We worden welkom geheten met cake en watermeloen en installeren ons in onze kamer. Tot half 6 kunnen we hier relaxen. De jongelui gaan er met een plastic kayak vandoor. Wij nemen elk een hangmat en luieren wat.
De lodge heeft slaapplaats voor 40 mensen, per kamer 4 mensen, en dan kunnen er ook nog mensen in hangmatten slapen. Dat lijkt ons erg druk, er zijn 4 toiletten en 2 douchehokjes. Er staan zwarte tanks met water, met een emmer regenwater en een bakje kun je douchen. In het meer is geen goed idee, dat is een en al modder en zeer ondiep.
Om half 6 gaan we in 2 bootjes het meer op, regelmatig loopt de motor vast in de modder en wij zitten voor in de boot voor tegengewicht. We komen bij een grote groep flamingo's, het kunnen er goed 1.000 of meer zijn. En ook de rode ibissen strijken hier neer. Pelikanen en reigers. En zo rond half 7 beginnen de ibissen de bomen op te zoeken voor de nacht. De flamingo's blijven in het water staan. Het is een prachtig gezicht, het felrood van de ibis, het roze van de flamingo en de witte reigers. We maken veel foto's en een film, maar de afstand is best behoorlijk, dus lastig. We varen weer terug, Erwin gooit nog wat dartpijltjes en dan is het eten klaar, rijst, geplozen kip, frietsticks en alfalfa en daarover een bouillon. Om 9 uur maken we nog een nachttocht op het water om te speuren naar slangen. Hiervoor varen we een stuk het kanaal op, de slangen vindt je in bomen. Nou dat viel tegen, geen slang gezien. Wel spinnen en krabben. Weer terug rollen we ons bed in. De lodge waait lekker door, een fan is er niet en ook niet nodig. De hele nacht hoor je het geluid van kletsende Pelikanen.
De volgende ochtend gaaan we rond 10 uur weer het meer op. Nog even langs de flamingo's. De Ibissen en reigers zijn uitgewaaierd over het hele gebied dat zo'n 240 ha groot is. Daarna nemen we een modderbad. In het water zak je tot je knieen in de modder en we smeren ons er mee in. Het zou je 10 jaar jonger moeten maken, ja, ja .... Afspoelen (met modderwater....) en de boot in terug naar de lodge waar we een emmer water vullen voor de "douche". Na de lunch vertrekken we weer terug over het kanaal, de dam weer over (zelfde ritueel) en door over de brede rivier naar de aanlegsteiger waar de auto staat. Bigi Pan is een prachtig gebied en we hebben heel veel vogels gezien en hopelijk houden we er ook een paar mooie foto's aan over.

We rijden via New Nickerie naar de zeedijk waar we de Atlantische oceaan zien nabij een riviermonding. Aan de overkant ligt (voormalig Brits) Guyana. We staan vlak bij het smokkelstrand. Hier worden zowel goederen als mensen gesmokkeld. Maar er is ook veel politiecontrole. De route gaat verder door een streek waar rijst wordt verbouwd, 3 oogsten per jaar. Na 2 keer ploegen, onder water zetten en een 3e keer ploegen wordt per vliegtuig de rijst gezaaid. Dan komen we in Wageningen waar de stichting wederopbouw Wageningen het volledig vervallen dorp weer nieuw leven in probeert te blazen. Vroeger was hier een rijstfabriek en die is al voor een groot deel opgeknapt. De arbeiderswoningen zijn opgeknapt en de mensen komen weer terug. De bedoeling is om hier grootschalig weer rijst te produceren. Er ligt nog heel veel grond dat niet benut wordt en waar vroeger plantages waren. Daarna rijden we door en langs een mooi bebost stuk zien we Toekans, Bruine Capucijnerapen en als het gaat schemeren stoppen we om papagaaien over te zien vliegen vanaf de kust naar de bomen waar ze slapen. Ze vliegen in paartjes en het zijn er wel vele duizenden. Een mooi gezicht. En 1 vliegt er terug, die is zijn vrouwtje vergeten?? En dan wordt het snel donker en we komen tegen half 8 aan bij Linde's lust. Een guesthouse waar we overnachten. Maar eerst douchen en eten, rijst met Surinaamse bruine bonensoep, een salade en lekker fruit. We zijn moe en gaan direct naar bed.

Vanmorgen (zondag 25 november) hebben we heerlijk op het terras ontbeten en met de eigenaresse gesproken. Ze vertelt veel over hoe het leven in Suriname is en wat ze zoal doet. Vroeger heeft ze hier gewerkt voor het ministerie van onderwijs. Is daarna terug naar Nederland gegaan met haar Surinaamse man en 8 jaar geleden zijn ze toch weer teruggekomen en hebben hier 2 ha grond gekocht. Een prachtig huis in koloniale stijl gebouwd en ze kunnen hier 14 gasten ontvangen. Ze hebben 5 honden en een kat, schapen, kippen voor eieren en slachtkippen. In de tijd dat wij er zitten komen 2 mensen aan de poort om een slachtkip te kopen. Ze heeft een tuinman die er elke dag werkt en allerlei klusjes doet. We krijgen een rondwandeling over het terrein. Er staan 200 citrusbomen, sinaasappel en lemoen, groenten en kruiden. We gaan op zoek naar 2 lammeren die ze kwijt is. 1 vinden we al snel, doodgebeten door een hond. Tja, ze wil voor de lammeren een apart hok maken. Daarna drinken we nog een koffie en tegen 11 uur rijden we door naar Groningen waar de onafhankelijkheidsdag gevierd wordt. Daar is een braderie, eet en drinktentjes, en er treden muziekgroepen op. Het officiele defile is pas om 4 uur vanmiddag dus dat kunnen we niet meemaken. We eten er Roti Dok (eend) en vertrekken richting Paramaribo. Onderweg hebben we nog 2 bezoekjes op het programma staan. Eerst naar een luiaard opvancentrum en daarna naar een vogelpark. De luiaardopvang is een mooi concept. De dieren die worden gebracht worden zsm weer terug in het wild geplaatst. Er zitten er nu maar drie 2 twee-teenluiaarden (nachtdieren) en 1 drieteenluiaard. Het zijn hele aandoenlijke dieren en ze worden beschermd omdat ze bijzonder zijn. Ze leven door heel Suriname, de beide Guyana's en een stukje Brazilie en Mexico. Verder komen ze niet voor. We weten nog weinig van deze dieren dus er wordt ook onderzoek gedaan. De broer van de oprichtster weet er heel veel over te vertellen, zeer interessant. Er worden ook Miereneters en Gordeldieren opgevangen, maar die waren er nu niet.
Bij het vogelpark hadden we een wat dubbel gevoel. Het is een dierenpark, er worden ook dieren opgevangen (bijv. apen die als huisdier zijn gehouden) en er worden ook vogels verhandeld. Zo zitten er kooien vol met Ara's en een kooi vol papagaaien. De handel is wel beperkt. Van sommige soorten mogen er b.v. maar 10 worden geexporteerd. De rest zou dan weer worden vrijgelaten. Maar of dat echt gebeurd, we vragen ons het af. En dan rijden we door naar Paramaribo waar Gerrit ons afzet bij Twenty4. We nemen afscheid en settelen ons voor 1 nachtje. Morgen gaan we aan ons laatste tripje beginnen, een kanotocht. Dadelijk gaan we eten bij Souposo, lekker dichtbij.

Lieve groet en tot een volgend bericht,
Erwin en Hanneke