Vrijdag 4 oktober zijn we naar Geyongju gefietst, een tocht van 52km. Het eerste stuk kwamen we best wel wat fietsers tegen. Toen we, na een klim met 16% stijgen (ik heb een stuk moeten lopen... net iets te!) boven stonden kwamen er 6 fietsers achterop. Zij doen een tocht van 4 dagen, even op en neer van Seoel naar Bussan en dat is een hele afstand. Ze wilden natuurlijk een foto met ons erbij maken. Die Koreanen zie je overal fotograferen en vooral selfies. Als iemand wat Engels spreekt is de 2e vraag of we Hiddink kennen. Het eerste stuk was dus behoorlijk klimmen. Halverwege staat de Manbulsa tempel.Je fiets omhoog tussen de boeddhabeelden. Hier zijn we gestopt en hebben er een uur rondgelopen en het tempelcomplex bekeken. Je wandelt van de tempel, waar monniken mantra’s zingen naar een liggende Boeddha. Daarachter zijn trappen met duizenden stenen baby boeddha’s. Deze zijn door ouders neergezet als herinnering aan hun bij geboorte gestorven kind. We wandelen een andere heuvel op naar een grote gouden boeddha beeld. We komen langs een begraafplaats van monniken. Bij elk graf staat een grote kruik. Over het hele terrein hoor je stemmige muziek. Het zijn vast boeddhistische teksten die gezongen worden.

De laatste 20 km zijn vlak en we fietsen deels langs een wat drukke weg. Geyongju is een moderne stad en de culturele hoofdstad van Zuid-Korea. Vroeger was het de hoofdstad van het machtige Silla Koninkrijk (van 57 vC tot 900 nC). Nu is het een openluchtmuseum en het staat op de Werelderfgoedlijst. We hebben vandaag nog een wandeling gemaakt naar de Tumili grafheuvels. In dit park liggen 23 koninklijke graven. In totaal liggen bijna 600 grafheuvels in deze stad. We wandelen tussen de graven door en er is er 1 open. Die is in 1973 opengemaakt en er zijn toen 11.000 grafgiften in gevonden. Maar de rij mensen die hier staat te wachten was zo lang dat we er niet in zijn geweest. We zijn enorm verbaasd over de hoeveelheid Koreanen die hier zijn. De parkeerplaatsen staan helemaal vol. Tot nu toe was het overal heel rustig. Ook bij de tempel die we onderweg bezochten waren misschien 5 mensen. Dus ongekende drukte hier. Overigens krijg je fikse boete of zelfs 2 jaar gevangenis als je op een grafheuvel klimt. Niet gering! Als het donker wordt staan al die Koreanen rond een meer om foto’s te maken van gebouwen van het paleis die mooi uitgelicht worden en ze staan er zelf voor. Het is echt absurd, zeker duizenden mensen staan te wachten tot het donker wordt. Maar ook wij maken foto’s, zonder onszelf.... We hebben daarna heerlijke Italiaanse pasta met garnalen en veel knoflook gegeten. Ja dat kan hier ook.

Zaterdag zijn we met de bus naar het tempelcomplex Bulguksa gegaan. Bulguksa betekent Land van Boeddha. Dit is de nummer 1 toeristische bestemming in Zuid-Korea en dat moeten we natuurlijk gaan zien. Het is druk met toeristen, vooral Koreanen. De tempel ligt aan de voet van de Tohamsan berg en is in 751 gebouwd. Er staan verschillende tempels en pagodes en het is ruim opgezet. In 1 tempel liggen ook weer relikwieën van Boeddha. De tempels zijn een aantal keren vernietigd, door aardbeving en vooral tijdens de Japanse invasie in 1592, toen is alles platgebrand. In 1973 is, na onderzoek, alles gerestaureerd op de oorspronkelijke fundamenten. Er zijn hier veel nationale kunstschatten te bewonderen en er is een museum. Nadat we alles bekeken hebben lopen we de heuvel op naar de Seokguram grot. In een grot, waar een tempel voor is gebouwd, staat een machtig stenen beeld van Boeddha, omringd door sculpturen van heiligen en goden. De Boeddha zit op een Lotus. Die grot is kunstmatig gemaakt en de Boeddha zit nu achter glas. Je mag er geen foto van maken. Ook hier een rij van mensen. We lopen terug en nemen de bus. We stappen uit bij het nationaal museum en lopen daar ook nog een uur rond. Er treedt een groep muzikanten op in traditionele kleding en muziek. Dan is de dag voorbij en gaan we via een eettentje, waar we weer Bibambab bestellen, terug naar onze kamer. Nog zo iets is de snelheid waarmee hier gegeten wordt. Je besteld en en no time staat het eten op tafel. De Koreanen eten snel en weg zijn ze. Vaak binnen een kwartier. Niks rustig tafelen, behalve bij de bbq.

Vandaag, zondag 6 oktober, zijn we naar Wolpo Beach gefietst. Een tocht van 56 km vanaf Geyongju naar de Japanse zee. Fietsten we alle vorige dagen richting Zuid-Oost, nu trappen we noordoost. En helaas is er, ook voor het eerst, een flinke NO-wind. Ook is het wat koeler, 21 graden, bewolkt en af en toe wat zon. Het eerste deel is vlak fietsen en daarna is het meer klimmen en dalen. We fietsen vooral langs doorgaande wegen en de route is ook een stuk drukker met verkeer. Automobilisten houden wel goed rekening met fietsers. Ze remmen af als ze achterop komen en gaan ruim om ons heen. Na 20 km komen we bij het grootste traditionele dorp van Zuid-Korea, Yangdong. Dit dorp staat op de Unesco werelderfgoedlijst. Het is gesticht in 1450 en de huizen zijn 200 tot 500 jaar oud. Hier wonen nog steeds nazaten van de Wolseong clan. We zetten de fiets op de parkeerplaats waar al behoorlijk wat auto’s en enkele bussen staan en wandelen het dorp in. We zien traditionele huizen met dakpannen en ook kleine boerenwoningen met rieten daken. Dat riet zit vast met touw en bamboe. Het is natuurlijk toeristisch, maar je ziet wel dat de mensen die er wonen bezig zijn in hun moestuin of de was ophangen. Bij de ingang van het dorp is een restaurant waar we een sandwich eten en na 1,5 uur fietsen we door naar Wolpo Beach. Ook hier hebben we weer een prima hotel. Wat opvalt is dat je bij elk hotel direct betaald. Je schrijft je niet in en er wordt ook niet naar een paspoort gevraagd. En overal staat shampoo, douchegel enscrub, bodylotion, soms scheerschuim, tandpasta, föhn, kam en borstel. Een koelkast met water en frisdrank, en die reken je niet apart af. Soms staat er een waterkoker en koffiezakjes, bij de receptie staat altijd een warm en koud water reservoir en liggen er koffiezakjes en soms thee. We kopen dus weinig flessen water. En nu toe ook overal airco. Kortom prima hotels voor een schappelijke prijs, meestal betalen we ca. 32 euro. We lopen een rondje door het dorp, er is niet veel te beleven. Ik denk dat het seizoen wel wat voorbij is. We drinken een biertje bij de 7/11. Daar kun je aan een picknick tafel buiten zitten in het zonnetje. Cafés en terrasjes kennen ze hier echt niet. Een supermarkt biedt dan uitkomst.

We gaan uit eten en natuurlijk wordt het vis. We komen uit bij een visrestaurant waar buiten wat plaatjes hangen. Binnen is alleen de tekst, dus we nemen de eigenaar mee naar buiten en wijzen wat aan. Nee, dat heeft ie nu niet. Het 2e wat we aanwijzen heeft ie wel.. we gaan zitten. Er zit een groep mannen te eten en nog een stel. Niemand spreekt een woord Engels. Ze drinken iets uit kleine groene flesjes en dat gaan we ook doen. Is het rijstwijn? Er zijn 2 soorten flesje. nee, die niet maar die andere is lekkerder begrijpen we van de groep mannen. We pakken een flesje uit de koeling. Ook het water pak je zelf uit het waterapparaat. Dat drankje smaakt naar ouzo en blijkt prima bij het eten te passen. We krijgen een 6-tal bijgerechten. Allemaal lekker en pittig. En er komt een brander waar even later een schaal met schelpdieren (mosselen, vongole, een iets grotere schelp en 2 schelpen met coquille st. Jacques) daarbij 2 stukken vis met been, ik denk zeeduivel. Dit ligt in een kokende rode saus met wat groenten. Ook een kommetje rijst komt erbij. Nou, hier hebben we ook weer heerlijk gegeten. We zijn nieuwsgierig naar die groep mannen. Zijn het vissers, bouwvakkers, boeren? Zeker mannen die buiten werken gezien hun donkere en ietwat verweerde gezichten. We komen er niet achter maar ze hebben het goed naar hun zin en lassen diverse rookpauzes in. Nadat we afrekenen gaan we naar ons hotel en nemen een koffie mee naar de kamer.

Lieve groetjes van ons.