bericht uit Anatanarivo

Hallo allemaal,

En dan is het nu alweer onze laatste dag in de hoofdstad van Madagaskar, Anatanarivo.

Gisteravond zijn we om half 10 aangekomen in ons hotel, Chalet de Roses. De keuken was voor ons opengebleven en Wilma had de bestelling van pizza 's vooraf doorgebeld

In Tana zijn we vanmorgen na het ontbijt met Gerrit en Cor naar de Bovenstad gelopen. Door een rustige wijk met oude koloniale huizen en mooie uitzichtpunten over de stad, waar de Jacaranda's prachtig paars in bloei staan, kom je dan op 1 van de 18 heuvels waarop de stad is gelegen. Daar staat het paleis van de koningin en op deze heuvel is de stad begonnen. Het paleis is in 1995 tijdens een campagne voor presidentsverkiezingen in brand gestoken en zwaar beschadigd. Het wordt langzaam aan weer opgebouwd. Je kunt er dus niet in maar wel rondlopen. Daarna drinken we wat en wandelen weer terug naar de benedenstad. We lopen de avenu de l'Independance af tot aan het treinstation waar we gaan lunchen in de tuin van het café de la gare. We kiezen een lekkere salade en een glas witte wijn. Espresso na en dan vinden we het wel genoeg. De stad is erg druk en de uitlaatgassen slaan behoorlijk op je keel. We zijn ook gewaarschuwd voor de longpestepidemie die maar niet onder controle komt. Vooral drukke mensenmassa's moeten worden gemeden, zorgen dat mensen niet in je gezicht hoesten of niesen. We gaan dus niet nog een keer over de markt lopen. Terug naar het hotel waar we nog kunnen douchen. Om 6uur gaan we met zijn allen eten en daarna afreizen naar het vliegveld en via Parijs, terug naar huis.

Het was een geweldig mooie en avontuurlijke reis. Het land is prachtig met haar unieke flora en fauna. De mensen zijn ontzettend vriendelijk, ook mensen die nauwelijks een huis hebben lachen en zwaaien. Vooral als je een woordje Malagassisch probeert!

Ook het reizen in een groep is goed bevallen. We zijn een gemeleerd gezelschap, maar dat maakte het ook weer leuk. En Wilma, de reisbegeleidster had het niet altijd makkelijk. Het was haar 1e reis door Madagaskar en ze moest dus nog veel uitzoeken. Dat was ook best een nadeel. Ze heeft diverse ziekenhuizen gezien en we hadden ook een stel dat overal wel wat vergat, van paspoort tot snorkels, kleding en aankopen. Ook daar greep ze weer de telefoon om te zorgen dat het na kwam. Een heel gedoe. Wij kunnen het natuurlijk niet vergelijken omdat we niet eerder een georganiseerde reis hebben gedaan. Wat tegenvalt is dat je niet vrij bent, maar we hadden op eigen houtje nooit zoveel gezien als nu.

Kortom een geweldige ervaring.

We hopen dat jullie hebben kunnen meegenieten van onze belevenissen. Helaas lukte het niet om foto's erbij te plaatsen maar wie ze wil zien is altijd welkom!

Dus lieve mensen, tot gauw en heel veel groetjes,

Erwin en Hanneke

bericht uit Nosy Be

Hoi allemaal

We hebben 3 dagen op het eiland Nosi Be doorgebracht, ook wel de parel aan zee. Het ligt aan de noordwestkant van Madagaskar. We zitten in Ambatoloaka, een badplaats, en het hotel is gelukkig weer schoon en een mooie kamer met airco. We zijn er net na de middag.

Het is een leuk dorp met veel restaurantjes en uiteraard toeristenwinkels. En het is hier heel erg warm, het zweet gutst van je lijf. De 1e nacht regent het maar overdag alle dagen strakblauwe lucht. De 1e dag gan we met 5en op pad en een local gids. We rijden terug naar de havenplaats, Hell Ville waar de gids inkopen doet voor onze lunch. Er is hier een overdekte markt waar wij ondertussrn een half uurtje rondkijken. Dan rijden we door naar de andere kant van het eiland. We komen langs YlangYlang plantages, van de gelen bloem wordt parfum gemaakt, ze ruiken heerlijk. Bij een dorpje aan het strand stappen we in pirogues en kanoën we over een heel rustige zee langs Mangrove naar een ander dorp. Dit dorp is niet via land te bereiken. Daar gaan we 2uur lopen door een natuurgebied. Hier leeft de zwartr lemuur en we zien er behoorlijk veel. De mannetjes zijn gitzwart en de vrouwtjes zijn bruin. Ze slingeren door de bomen. We zien ook een heel grote Three Boa, wel 3 m lang. Hij ligt op de bodem wat betekent dat ie waarschijnlij op zoek gaat naar eten. We staan er op 1,5 m afstand van tot ie wegslingert. En we zien ook 2 andere slangen, veel dunner maar 1 is ook 2m lang. De slangen op Madagaskar zijn niet direkt giftig, de giftand zit diep in zijn keel, daarmee dood ie zijn prooi. Je moet dus je vinger niet in zijn bek stoppen. Het zweet gutst van je lijf, ondanks dat we heel rustig lopen, een beetje op en neer. Als we terug in het dorp zijn lunchen we. Heerlijk gebakken vis, garnalen, kokosrijst en salade. Mango en bananen na.

Daarna kanoën we weer 40 minuten terug. Het is vloed en we gaan een beetje door de Mangrove.

Terug in het hotel horen we dat er nu bij zeker 2 van ons buiktyphus is vastgesteld en 1 was al verdacht. Bij hem was geen bloedonderzoek mogelijk. Hier is een ziekenhuis waar binnen een kwartier je bloed is onderzocht. Alle 3 hebben ze antibiotica. Zeker 10 van de 18 hebben ernstige darmklachten en dat is veel! De hitte zal ook meespelen. En wij fietsen er nog steeds mooi tussendoor. Fijn voor ons, maar heel vervelend voor onze reisgeno

Deze 2e dag gaan we snorkelen, met zijn zevenen. We varen, in een speedboot naar een klein eiland. Ook dit is een natuurreservaat en hier wordt dus niet gevist. Er is een strand waar we in de schaduw van bomen ons installeren. En dan de zee in. Het is zo prachtig. Na 5 meter kom je al bij koralen en zwem je in een aquarium. Het is nog mooier dan de Emerald scene waar we een week geleden waren. Wij hebben zo iets nooit eerder gezien en we kijken onze ogen uit. Ik heb een gezichtssnorkel en kan dus met mond en neus ademen, heel fijn. Ik kan er niet mee duiken, maar is niet nodig. We snorkelen vlak boven koralen, heel veel zeeegels en allerlei visjes in de mooiste kleuren. Klein en groot, een enkele heel groot, halve meter. En scholen van kleine visjes. En we zien ook een zeeschildpad. De zee is 28-30 graden, heel lekker. Ingrid en Hans zijn ervaren duikers en snorkelaars en kennen veel visjes ook van naam. En weer hebben we een fantastische lunch, nu met gegrilde Baricuda, een lekkere aardappelsalade, gele rijst, garnalen en zebuspiesjes en banaan en mango na. Volop mango is hier in het noorden, in het zuiden was die nog niet rijp.

Na de lunch nog een derde snorkelgang en dan moeten we weer op de boot. Maar dit is voor ons een heel relaxte dag en fantastische ervaring.

De 3e en laatste dag blijven we in het dorp, na het ontbijt wandelen we door de hoofdstraat en gaan op het einde het strand op, drinken een koffie en lopen langs de zee terug. We lunchen hier nog en om 4 uur vertrekken we in 2 busjes naar het vliegveld. Om 7 uur vanavond vliegen we terug naar Tana, de hoofdstad.

Lieve groetjes en tot ons laatste bericht.

Erwin en Hanneke

bericht uit Ankarana National Park

Hoi allemaal,

Na een reisdag in terreinwagens zijn we gearriveerd in Ankarana NP. Het was een zware route over onverharde stoffige wegen en het is hier in het noorden heet, wel 35 graden! Bij een controlepost bleek bij onze jeep dat de papieren niet in orde waren. na 30 minuten oponthoud en gebel met de baas werd een bedrag betaald. Tja het is behoorlijk corrupt. We konden verder. Een kwartier verder stonden de andere jeeps te wachten bij kraampjes waar plastic flessen gevuld met fruit en groenten ingemaakt met zout en citroen verkocht werden. Niets voor ons maar wel leuk voor een foto. We hebben er wel een kokosnoot gekocht en opgedronken en gegeten, lekker fris. Tegen het eind van de ochtend kwamen we bij de Rode Tsingy waar we een wandeling van 1 uur hebben gemaakt. Dit is een zandsteenmassief, een rotspartij die rood kleurt in het zonlicht. De aarde is ook rood. Hierna eten we een sandwich die door de chauffeurs zijn klaargemaakt terwijl wij wandelden met een plaatselijke gids. Op het einde van de middag zijn we er. Moe, bezweet en stoffig en door elkaar gehobbeld. Het was zeker geen relaxte reis. En dan komen we ook in een aftands park. Kleine hutjes met kapotte klamboe's, beperkte stroom, kapotte koude douche en heet. Het is voor 2 nachten en we moeten het er mee doen. We hangen onze eigen klamboe op. Het hutje is van houten, ronde paaltjes met een strooien dak. Je zou denken dat tocht wel lekker door, maar het is echt veel te warm. Aan de weg is een soort van restaurant en daar wordt voor ons gekookt. En we hebben elke dag meer mensen die last hebben van hun darmen. Ook Cor de afgelopen dagen 2x naar het ziekenhuis gegaan, met bloedcontrole . Hij heeft buiktyphus, en dat terwijl hij wel ingeënt is. De ORS en immodium vindt gretig aftrek.Wij hebben er gelukkig geen last van, hopen dat het zo blijft.

De dag erna brengen we door in het Ankarana NP. Ook weer een regenwoud, maar nu is het droge seizoen. In de avond valt er een korte bui, maar daar frist het niet van op. We wandelen eerst door het bos, zien ook hier lemuren, en wel de Sportif Lemur, de Brown Lemur en de Crowned Lemur. Die Sportif Lemur is een nachtdier. We zien er 3, ze slapen in holtes van bomen met hun ogen open, het lijkt dus of ze je aankijken, heel grappige kopjes met grote verbaasde ogen. Mooie vogels, kameleon en gekko's. We komen bij een groot gat van rotsen in de grond. Hier komen, in de regentijd, 3 rivieren in. Die storten in dat gat en ondergronds gaat de rivier110km verder naar de oceaan, de straat van Mozambique. Dat zal heel spectaculair zijn, maar nu staat het droog. We lopen verder naar via de kleine Tsingy naar de grote Tsingy. Hele bijzondere rotspartijen en pittige klimwerk en door nauwe gangen. Het zijn scherpe rotsen, lijkt wel een maanlandschap. En daar is dan de hangbrug die op veel foto's prijkt en waar we overheen moeten naar een uitzichtpunt. Een voor een staat er op het bord, het wiebelt maar zit stevig verankerd. We gaan terug naar het restaurant voor de lunch en in de middag vertrekken we nog een keer het park in en lopen 500 meter heen en terug, stijl naar beneden. In die grot (zaklampen mee) gaan we 200m diep van de 11km die de grot diep is. We zien er vleermuizen. Eerst kleine en iets dieper de middelste. Echt heel veel fladderen er rond en hangen er. We eindigen bij een smalle doorgang en daarachter zitten de hondsvleermuizen, van die grote. Maar die krijgen we niet te zien. We dachten dat we ze alle 3 konden zien, dus helaas pindakaas. Alleen onderzoekers en studenten mogen daar verder. Overigens stinkt het giga, de poep wordt er ook geoogst voor mest. Weer terug nemen we een welverdiend biertje. We eten soep en gegrilde koteletten van de Zebu met rijsten groeten en heerlijke mango na. En dan weer naar het hutje met kakkerkakken en ander gespuis, brrr. De volgende ochtend vinden we ons nog dichte pakje tuc koekjes, dat op het 3e bed lag op de vloer in het toilet? Aangevreten, een muis, rat? We zijn blij dat we hier vertrekken. En dan te bedenken dat de huizen hier in het noorden van de meeste mensen zo zijn gebouwd. We rijden vandaag, zondag, door een mooi groen landschap naar onze laatste betemming, het eiland Nosy Be. Onderweg stoppen we nog bij een mooi watergebied met veel witte reigers. Hier wordt ook rijst geoogst en we krijgen wat uitleg. Het is een mooie plek voor foto's. Een stop bij een kraam waar cashewnoten worden geoogst, gebrand en verkocht en een 3e stop bij een tuin waar de vanillestokjes worden gekweekt. Hier komen dus onze vanillestokjes vandaan. We krijgen hier een uitleg over hoe de bloem, het is familie van orchidee, handmatig wordt bevrucht nadat die is opengesneden met de naals van de sinaasappeboom. Ook staan er cacaobomen, er wordt een vrucht geopend en die kun je eten door op een noot te sabbelen, het smaakt naar lychee. De noot is niet te eten, bitter. En dat wordt dan cacao. 3 soorten cacaobomen zijn hier. Verder ook peperbomen en koffiebomen. Ondertussen zijn onze sandwiches met omelet gereed en er liggen bananen. En dan door naar de haven war we in 2 speedboten oversteken naar Nosy Be.

Lieve groeten en tot het volgende bericht,

Hanneke en Erwin

bericht uit Diego Suarez I

Hoi allemaal,

Dinsdagochtend zijn we naar de hoofdstad gevlogen en daar hebben we de middag doorgebracht. Dat is wel weer een heel verschil met wat we tot nu toe van Madagaskar gezien hebben. Het is echt geen mooie stad. Het is warm en de lucht is niet fijn. Uitlaatgassen en rioollucht, bah. We dalen via trappen af naar de benedenstad. Dan kom je snel op de avenue de L'independence, die leuk is om af te lopen. Er staan paars bloeiende Jacaranda's. Wat verder kom je op de markt waar we de 1e ochtend ook geweest zijn om enkele spullen te kopen vanwege de ontbrekende bagage. Erwin gaat nu op zoek naar een kapper. Voorbij de markt zien we een uithangbord hangen met daaop: coiffure. Dat wijst een krappe meter breed pad in, het lijkt een soort Bazaar. Rechts zijn 2 meiden maar die knippen alleen dames. Een van de 2 loopt voor ons uit verder die Bazaar in naar de herenkapper. Links , rechts, links, rechts en ja hoor, een 3 meter breed hokje waar een herenkapper net klaar is met een klant. Een stoel, spiegel en veel haren op de vloer. En een klein bankje waar ik op ga zitten. Hij begint te knippen en ik kijk toe en maak wat foto's. Halverwege geeft ie me een tijdschrift en bladert door naar een artikel over hemzelf en zijn zaakje. We zitten hier niet bij de 1e de beste,  hij heeft beroemde? DG's als klant. Erwin wordt ook perfect geknipt voor 2000 ariary, dat is 60 cent! En een leuke ervaring rijker. We lopen naar het treinstation waar nu geen trein meer komt maar waar je in een rustige tuin wat kunt drinken en eten. Daar zitten ook enkele mensen uit onze groep en daar schuiven we bij aan. De middag gaat snel voorbij en we gaan met 4 uit eten. Niet heel ver van ons hotel. Het wordt afgeraden om in het donker over straat te lopen. Maar dit is zo dichtbij, en we zijn met zijn 4, en dan kan het wel. Je kunt in een restaurant vragen of ze een Cop regelen, die je veilig terugbegeleidt, tsja, dat is de werkelijkheid in een stad waar zoveel armoede is.

De volgende ochtend om 3 uur op en om half 4 kunnen we nog iets eten (taart, thee en yoghurt). Om 4 uur de bus in naar het vliegveld. De reis gaat naar het noorden. Met een tussenlanding komen we om 9.40 uur aan in Diego Suarez, genoemd naar 2 portugezen die het noorden als eersten ontdekt hebben. Met zijn 3 gaan we direct door in een jeep naar de Amberbergen waar we door een regenwoud een tocht maken, te voet. Eerst stoppen we nog bij een restaurantje waar we kunnen zeggen wat we willen eten voor de lunch. We kiezen Minsao, een mie met vlees en groenten. Halverwege de tocht, op een picknickplaats staat onze chauffeur daar met een plastic krat met het eten. We hebben een heel leuke gids, hij weet alles over de bomen, planten en dieren. We zien niet heel veel dieren. 1 lemuursoort (Sanford's brown lemur), 4 kameleons, ook de kleinste van het land (2 cm) en de Ring taled Vontsira (een Mangoost). Die laatste loopt op de picknickplaats te schooien. We passeren een kratermeer en 2 kleine watervallen. Op de terugweg kopen we een Jackfruit, dat is een grote groene vrucht met stekels. We hebben het al eens gegeten in Sri Lanka,  als een curry, maar zo vers nog niet. Het is een flinke jongen dus dat gaan we niet alleen opeten. Maar omdat een groot deel van onze groep last heeft van de darmen bewaren we hem tot morgen. Ook is iedereen behoorlijk moe, vroeg opgestaan en dat voelen we wel. Ook wij tukken wat en gaan om 8 uur op zoek naar een restaurantje. Ik kies voor een heerlijke viscurry en Erwin neemt een tagliatelle met zeevruchten. Het smaakt erg lekker!

Lieve groetjes,

Hanneke en Erwin

bericht uit Ifaty

Hallo allemaal,

Op vrijdag 7 oktober zijn we dus vertrokken uit Camp Catta. Een niet al te lange reisdag. Wij gaan, met nog enkele reisgenoten om 8 uur alvast aanlopen langs de onverharde weg. Het is, zoals elke dag weer heerlijk zonnig en door de vallei waait een aardige wind zodat het niet al te heet voelt. De zon brand hier zodra die schijnt en dat is al om 6 uur. En weinig bomen! De mensen hier zijn ontzettend vriendelijk, zeggen gedag en inmiddels kennen we ook 3 woorden in Malagassisch (goededag, vaarwel en dank je wel) en dat vinden ze leuk. We spreken dat natuurlijk niet heel goed uit, klemtoon? Kinderen willen graag op de foto die ze ook willen zien. Na zo'n 3 kwartier worden we ingehaald door de jeep en stappen we in tot we weer in het dorp zijn waar de gele Sawadee bus staat. Er is daar een feest aan de gang, een man die benoemd is tot kolonel in de gendarmerie. Muziek en dansen, maar wij moeten door naar het zuiden

We rijden door een desolaat gebied, een vlakte omringt door bergen, af en toe een boom en bij een rivier, die aardig droog staat, is het ook groener. Geel en rood kleurt het landschap, erg mooi. We picknicken bij een eigenaar van een vervallen lodge verhuur. Omdat dit deel van het land wat onveilig is, rovers of zo? We zien hier ook geen openbare picknickplaatsen, waar je overigens voor betaald. Dus ook deze man wil wel geld zien. En hij krijgt een paar sigaretten...... Ook wat aangebroken is blijft achter. Daarna rijden we verder en stuiten nog op een opstopping van het verkeer (misschien 10 busjes/auto's). Wat is er aan de hand? De president is hier op bezoek bij een legerbasis. Wij uit de bus en aan de wandel, dat mag dan wel. Maar geen foto's maken! Als we doorlopen passeert na zo'n 20 minuten de hele kolonne met sirene, zwaai- en knipperlichten. En daartussen idd de auto met president die naar ons zwaait, geweldig! Iets later komt ook onze gele bus en instappen. Tegen het Isolagebergte ligt dan onze bestemming, dit keer met zwembad. We nemen een duik en bestellen een biertje. Om 7 uur is het elke dag "briefing" over het programma voor de volgende dag en daarna eten.

In het Isola NP maken we een lange wandeling. Dit woestijngebied bestaat uit roze en gele zandsteenformaties, canyons met palmbomen en smalle riviertjes. We lopen omhoog naar een hoogvlakte en komen uit bij waterval waar we een duik nemen in het heldere frisse water. Het is heet, 35 graden dus een welkome afkoeling. Voor de lunch komen we bij een campingterrein waar we een bbq hebben. Een heerlijke groentensalade en een spies met zebu en groenten met rijst. Bananen na en koffie. Daarna lopen we door het canyon des Maki's die eindigd als een oase vol palmbomen en varens en met 2 watervallen in het Lac blue en Lac noir. Erwin neemt in lac noir nog een duik. Het is hier echt heel erg mooi. De hele wandeling is best pittig, over stenen en richels en op en neer. We zien hier ook de ringstaartmaki en de red fronted Brown lemuur. Maar er is ook een Syfaka, die leeft hier heel alleen. Ook nog een slang gezien, hagedissen en mooie vogels. 's-avonds gaan we in het dorpje Ranohira met zijn allen eten.

Gisteren weer een reisdag, naar Ifaty aan de zuidwestkust. Langzaam verandert het landschap, het wordt kaler en droger. Bij een rivier is er dan ineens een groene oase. Ook de mensen zijn hier veel donkerder, bijna zwart. De huizen gaan er steeds armer uitzien. Wat houten palen en een golfplaten dak erop. En daaronder zit de familie. Ze hebben werkelijk niets, een enkele kip of geit. We rijden door een redelijk onveilig gebied, wordt gezegd. Als we stoppen bij de Ilakakarivier waar gezocht wordt naar safieren nemen we foto's vanuit de bus. Hier is een stuk waar prake is van een zgn safierrush, onder een bloedhete zon zitten mannen en vrouwen zand te zeven om die edelsteen te vinden. En dat tegen een hongerloon. Het is beulswerk! En iemand wordt hier rijk van, 7 kleuren safieren worden gevonden. Wat verder rijden we door een vlakte waar de Baobabs staan. Dit zijn spitituele bomen, een bushtoilet kan hier dus echt niet. Die bomen lijken op hun kop te staan, met een mooie bolle stam, die heel veel vocht opneemt als een spins en een kleine kruin die lijkt op het wortelgestel. Ze worden wel 20m hoog. Er zijn wel 7 soorten hier te vinden. Na een lunchstop komen we bij de oceaan, de straat van Mozambique. Langs de kust rijden we nog een uurtje en dan zijn we bij ons hotel. Leuke huisjes pal aan zee waar we een duik nemen. En geloof het of niet, het water is meer dan 30 graden, gewoon warm. En de ondergaande zon is prachtig. We eten hier heerlijke vis en natuurlijk een witte wijn.

Vandaag zijn we nog voor het ontbijt gaan wandelen in het Spiny Forest, een woestijnachtig stekelwoud met metershoge stekelbomen en droge, dorre pikstruiken en ook mooie Baobabs. We zien hier ook weer een kleine Mouse Lemuur en mooie vogels. In december-januari valt hier de regen en wordt het groen. Als we bij dat park wegrijden loopt de bus vast in het zand en het duurt zo'n 20 minuten om los te komen, met behulp van takken voor de wielen en douwen maar mannen! Hebben we dat ook meegemaakt. 

Na het ontbijt kijken we hoe de vissers terugkomen van zee met hun vangst. Kleine, smalle houten bootjes met een zeil erop, een prauw. Het lijkt ons dat er niet heel veel wordt gevangen. Door trawlers van Japan wordt de oceaan grootschalig leeggevist, wordt gezegd. We lunchen, internetten en nemen nog een duik in zee. Jammer dat we hier maar 1 dag hebben. Er ligt een mooi koraalrif van wel 100 km in de zee , maar daar wordt alleen in de ochtend heen gevaren om te snorkelen omdat in de middag de golfslag en stroming toeneemt. Voor vanavond hebben we weer vis besteld en morgen vertrekken we vroeg naar het vliegveld om terug te vliegen naar de hoofdstad, Tana.

Lieve groeten,

Hanneke en Erwin

bericht uit camp catta

Hoi allemaal,

Van Ranomafana rijden we verder naar het zuiden, het regenwoud uit. Vandaag, 3 oktober, een korte reisdag naar Ambalavao. Onderweg stoppen we in een dorpje waar we doorheen wandelen en waar de lokale bevolking is gespecialiseerd in het smeden van scheppen. En dat gebeurd in verschillende overdekte werkplaatsjes. Daar wordt het vuur brandend gehouden door toevoegen van extra zuurstof met 2 zuigers. Een klomp ijzer gaat in het vuur en wordt daarna tot een schep geslagen. 2 of 3 mannen slaan continue op 1 schep tot ie de juiste vorm heeft. Het ziet er zeer middeleeuws uit en het is zwaar werk.

Het hele dorp ademt de sfeer van terug in de tijd. Kippen, varkens, een geit alles loopt rond de huizen. Op het einde van het dorp wacht de bus ons weer op. Daar is in het veld nog een hoefsmid bezig om een Zebu nieuwe hoeven te geven. Die stier is enigszins verdoofd en zijn poten zijn bij elkaar gebonden. Tja, zo zal het ook ooit bij ons zijn gegaan. Omdat we een zieke in de groep hebben, Gerrit raakt zijn hoest niet kwijt, worden we om 10 uur in een stadje afgezet waar we tot 2 uur blijven zodat Wilma met Gerrit naar het ziekenhuis gaat. Wij drinken ondertussen koffie en lopen wat door dat stadje, komen bij een markt waar weer van alles verkocht wordt, en lunchen bij een chinees restaurant. Gerrit is terug met antibiotica, hij heeft een longontsteking en hopelijk knapt ie nu snel op. Dan rijden we nog een uur door en komen bij hotel Bougainville in Ambalavao. Hier is ook een werkplaats waar papier wordt gemaakt en dat proces zien we ook nog voordat we douchen en eten.

De volgende dag is heel afwisselend. Iedereen kan op eigen houtje door het stadje wandelen en de markt bezoeken. Daar is weer van alles te zien en het is er druk. We wandelen daarna de stad uit naar een heuvel waarop een soort tempel staat en daar is de wekelijkse Zebumarkt, de een na grootste van het land. De 1e Zebu waar we langs lopen ligt er zonder staart en met doorgesneden nek, lekker gezicht! Verder wel levend vee. Hier komen eigenaren uit de hele omtrek om hun Zebu's te verkopen. Om half 11 stappen we in debus en rijden naar een ecopark. Hier krjjgen we, ook weer in groepjes obv conditie een tour van 1 of 1,5 uur. We gaan met 7 man mee met een tocht die naar 2 uitzichtpunten gaat waar je met behulp van een touw omhoog moet klimmen. Het valt reuze mee. Na het touwtraject is het verder omhoog over een grote rots tot het uitzichtpunt. Het is een rotsachtig gebied en hier leven bijna 400 ringstaarmaki's. Deze Lemuur slaapt in rotsen. We zien ze na het 2e uitzichtpunt in de bomen. Ze hebben ook jongen, net 5 weken oud. Een enkeling heeft 2 jongen. Dit park wordt geëxploiteerd door 6 dorpen en de maki's zijn erg gewend aan toeristen, dus we zien ze heel makkeljjk. Als we langs een meer lopen, komen er een aantal om te drinken. Keileuk, je kunt blijven kijken en foto's maken.

Terug bij het vertrekpunt staat de picknick klaar en daarna rijden we weer verder naar het zuiden. We draaien de weg af een onverharde weg op tot een dorp. Daar gaan we, met alle bagage, in een grote jeep die ons nog ruim een uur verder brengt naar het complex Camp Catta. (Catta betekent Ringstaartmaki) Ook dit is weer een prachtige locatie tegen de berg aan met allemaal kleine lemen huisjes met rieten daken. We blijven hier 2 nachten en maken de volgende dag een tour van ca 5 uur. Het is een uitgestrekt gebied, veel rood zand en grote rotsen. We lopen door het secret bos naar een zwemplaats. Ook hier zien we tombes. Dan via kleine rijstvelden, door 2 dorpjes en we bekijken een klein ziekenhuis waar 1 doctor en 1 vroedvrouw werkt. We krijgen een goede indruk van het plattalandsleven en met een gids die veel vertelt over de planten en dieren, maar ook over de mensen en hun gewoonten. Onderweg zien we een Boa, ringstaartmaki's, hagedissen en kameleons.

De rest van de middag brengen we op camp Catta door. Met de groep wordt het steeds gezelliger. Erwin duikt nog even het zwemad in zo rond 5 uur komt er een groep ringstaarten op het camp, wel 15 en ook met jonkies. Dus de camera's komen weer tevoorschijn. Als je rustig staat of zit lopen ze vlak langs je. Ze maken dan een knorrend geluid, maar ze mauwen ook als een kat. 's-avonds, na het eten, beginnen de mensen die er werken, gidsen, barpersoneel, muziek te maken en te zingen en dansen. En wij dansen mee. Het is allemaal heel spontaan en we vermaken ons prima. Rond 9 uur is er nog een afscheidslied "Veluma" (=vaarwel). Morgen vertrekken we nog verder naar het zuiden.

Lieve groet van ons.

bericht uit Ranomafana

Hoi allemaal,

We reizen vandaag, 1 oktober, van Antisirabe naar Ranomafana. Een lange reisdag richting het zuiden, door een magnifiek landschap. We rijden door wat hier het hoogegebergte wordt genoemd en zien het landschap veranderen. Het is wijds, wat kaal en omgeven door bergen. De grond is rood en ook de lemen huizen zijn rood en gaan op in het landschap. Het is het plattelandsleven zoals het vroeger was. Vrouwen dragen manden op hun hoofd met groenten, koeien die karren trekken. Mensen werken in de natte rijstvelden of op het land. We stoppen bij een distileerderij waar essentiële olie van de citroengeranium wordt gemaakt. Het laatste stuk wordt het bergachtiger en komen we weer in een regenwoud. We zien Lemuren in de bomen en de chauffeur stopt gelijk, wij uit de bus en foto's maken. De bus rijd een stuk door en wij wandelen langs de weg tot een waterval. We zien kikkertjes tegen de natte bergwand. We arriveren in Ranomafana, bij hotel Ihary. Ook weer met leuke kleine huisje, gelegen langs de rivier. En in die rivier gebeurt nogal wat. Kleren worden gewassen, kinderen spelen erin, Zebu's worden erdoor geleidt, genoeg om naar te kijken. We gaan met een groepje eten in een restaurant aan de andere kant van het dorp. Als we teruglopen passeren we een politiepost met een spijkernat over de breedte van de weg. Kennelijk moeten auto's hier stoppen, waarom? Er rijdt geen verkeer rond het tijdstip dat wij er lopen, half 10.

De volgende dag gaan we het Ranomafana NP in. Een groot park en heuvelachtig. We kunnen kiezen uit 3 tochten, 2, 3 of 6 uur. Wij gaan met 8 man de tocht van 6 uur maken met een gids. De rest kiest voor de 2 of 3 uur. Dit park is zeer favoriet en er werken wel 80 gidsen. Het en der lopen jongens die helpen zoeken naar de lemuren. Ook als je de groep kwijt raakt kunnen zij je terug naar de ingang brengen. Dan moet je ze wel tegenkomen, het park is meer dan 40 ha groot! Gewoon zorgen dat je bij je eigen groep blijft. Er leven 12 Lemuren waarvan 7 daglemuren. Wij zien 4 soorten waaronder de Golden Bamboo Lemuur, die pas in 1986 ontdekt is en best zeldzaam. 1 man van onze groep is hier al voor de 4e keer en ziet ze voor het eerst. De Black en white ruffed Lemuren hebben baby's. Zij bouwen net als vogels een nest in de bomen. Ze kunnen 3 of 4 jongen krijgen omdat het vrouwtje 4 tepels heeft. Andere lemuren krjjgen 1 of 2 jongen.

Verder zien we nog enkele vogels, maar dat is lastig in de bossen. Het is best een pittige tocht, soms struinen we door het steile bos en dat is opletten. Het is een droge dag en volop zon, dus geen last van bloedzuigers. Toch was een lange broek fijn omdat sommige takken stekels hebben. Het laatste stuk lopen we door de bananen en kleine stukjes land met rijst. Enkele lemen huisjes en bij een mooie waterval stoppen we eindelijk even om de meegenomen sandwich met gebakken omelet te eten, en water, voor degene die dat nog niet allemaal op hadden. Dan nog een stuk langs de rivier en we zijn weer in ons dorp waar we bij een lokaal tentje een welverdiende fles bier drinken. Terug bij ons hotel douchen en lezen we nog wat. En eindelijk lukt het Erwin om 2 verhalen op de weblog te plaatsen. Het internet werkt in Madagaskar niet al te best. En dan gaan we tegen half 6 weer op pad voor de nachtwandeling. Daar doet nu iedereen aan mee en met dezelfde gids die wij erg goed vinden. Zo'n nachtwandeling is echt heel leuk. Met zaklampen op zoek naar kameleon's en kikkers en die zie je zeker. Maar we zien nu ook de allerkleinste Lemuur, de Muislemuur. Dat is net een hamster met een lange staart. We zien hem op de plek waar we starten langs de asfaltweg. Het is superdruk met touristen, want dit is DE plek. Wel lachen, het schemert en je mag geen zaklamp aan, alleen de gids. En die smeert ook banaan op de boom en dan is het wachten tot het donker is en dan komt ie op die bananengeur af. Het is een snel beestje, likt die banaan van de bast en springt zo een meter of meer naar een andere tak. We hebben er 2 gezien, superleuk, ondanks dat dit ook een beetje kermis lijkt. Verder zien we een enkele kikker en 3 soorten kameleon's. Om half 8 is ook deze tocht voorbij en gaan we eten en nakletsen.

En morgen trekken we weer verder, nu liggen we onder de klamboe te lezen.

Lieve groeten en tot het volgend bericht,

Erwin en Hanneke

bericht uit antisirabe

Hoi allemaal,

Vandaag, vrijdag, een lange reisdag. Eerst over dezelfde weg terug naar Tana. Daar inkopen gedaan voor de picknick. Daarna vervolgen we de reis naar het zuiden. Het landschap veranderd snel. Geen regenwoud meer, we rijden op een hoogvlakte, zo'n 1500m hoog. Het landschap kleurt vooral rood, veel minder bos. Een rivier slingert erdoor en daar worden kleren in gewassen. Mensen lopen met manden op hun hoofd langs de weg, of ze trekken een kar voort, soms op de fiets of brommer. Op het land zien we ossen ploegen en ze trekken volle karren met hooi. We stoppen in een dorp waar alluminium potten en pannen worden gemaakt op authentieke wijze. In kleine ruimten wordt dat met zand en gloeiend heet alluminium gefabriceert en geslepen. Erg ongezond werk. Die mannen zien grauw van het stof en slijpel. Ze maken er ook souveniertjes en we kopen een kikkertje. Verder is er een mark. Als we doorijden passeren we diverse souveniers stalletje met mariabeelden, muziekinstrumenten, blikken auto's en rieten manden. In Antsirabe halen we de missing backpack op, Erwin kan zijn eigen kleren weer aan vanavond. Ons eindpunt is 7 km buiten Antsirabe, Residence Madelief. Een nederlands project voor opvang en scholing van kinderen. Hier is ons hotel en dit is een werkgelegenheidsproject voor de omgeving. We hebben hier een Madagaskische maaltijd. Rijst met vlees en groentegerechten, een soort rijsttafel. Het smaakt heerlijk. Er zijn maar 11 kamers en die zijn heel mooi. Er omheen ligt mooie tuin.

De volgende dag zijn wennaar het Tritrivameer gereden. Dit is een kratermeer met groen water. Steile wanden rondom het meer. We maken hier een wandeling, niet al te zwaar. Daarna gaan we terug naar de stad waar we sneliets eten. De groepnis gesplitsts, een deel is vanaf het meer terug aan het lopen. Wij gaan wat anders doen. We zijn met 9 man en gaan in 2 groepjes met elk een gids fietsen naar een dorpje. We zijn dus nog met zijn 5 en fietsen over een onverharde stoffige weg vol hobbels. Het is niet ver, na 20 minuten en 1 klimmetje zijn we er al. We wonen hier een Omwenteling bij, ofwel een herbegrafenis. Hier in de steeek heeft elke familie een graftombe, die staan her en der in de landschap. De doden worden hier generatie na generatie bijgelegd. De tombe waar wij zijn wordt elke 7 jaar geopend. Daaraan vooraf wordt er gegeten en gedanst, er is een blaasband met oa trompet en klarinet. De ceremonie begint met het volkslied, dan is iedereen stil. Een astroloog bepaald het tijdstip dat de tombe open gaat, dat was rond 2 uur. Dan worden alle doden, die gewikkeld zijn in doeken, eruit gedragen en over de hoofden van alle mensen heen op matten gelegd, naast elkaar. Vervolgens worden ze 1 voor 1 omwikkeld met nieuwe lakens, over de oude heen. Je ziet geen skelet. Er kwamen wel 40 doden uit de tombe. Het is ook lastig te zien want iedereen dringt eromheen. En de muziek gaat maar door. Veel mensen dansen en ik die mee, dat vinden ze erg leuk. De doden moeten dan nog drogen en de astroloog bepaald wanneer ze wee teruggelegd worden. Dat laatste hebben we niet bijgewoond, dat werd te laat. Wij waren hier de enige toeristen en de gids legde uit wat er gebeurde. We mochten volop foto's maken. Iedereen geeft je een hand, de mensen feesten, drinken en zijn heel vriendelijk. Je wordt geacht om geld te geven, want het is een duur gebeuren, en een fles rum. Het idee hierachter is dat als ze bij jou Omwenteling komen ze het dubbele teruggeven. Het is een groot feest, weinig verdrietige mensen en we vonden het een eer om dit bij te mogen wonen. Het gesjouw met doden is niet iets dat wij gewend zijn en maakt wel indruk. We hebben de grootouders begroet en hartelijk bedankt, en zij ons. Ze zoenden ons en we moesten een foto van hun maken. Heel bijzonder was het. Er zijn ook tombes die elke 5 of 3 jaar opengaan, die families zijn rijker. Teruggefietst naar Antisirabe en daar nog wat gedronken met de rest voor we de bus in konden naar het hotel wasr weer eeb heerlijk menu was gekookd. Nu een soep met mie en daarbij aardappelkroketjes, deegkoekjes met waterkers en gehaktballetjes, en vers fruit.

Lieve groeten van ons